دیدار امام زمان (عج) در خواب
شیخ عباس قمی رحمه اللّه گوید استاد ما ثقه الاسلام نوری نوّر اللّه مرقده در كتاب دارالسّلام از استاد خود عالم ربّانی جناب حاج ملّافتحعلی سلطان آبادی رحمه اللّه نقل فرموده كه فاضل مقدّس آخوند ملّامحمد صادق عراقی در نهایت سختی و پریشانی و بدحالی بود و به هیچ وجه بزای او گشایشی نمی شد تا آنكه شبی در خواب دید، در یك وادی خیمه بزرگی را كه با قبّه ای سرپا است. پرسید: این خیمه از كیست؟ گفتند: از كهف حصین و غیاث مضطرّ مستكین حضرت قائم مهدی و امام منتظر مرضی عجّل اللّه تعالی فرجه الشریف می باشد. پس به تعجیل خدمت آن حضرت مشرف گردید و سختی حال خود را به آن حضرت عرض كرد و از آن بزرگوار دعایی برای گشایش كار و رفع غم خویش خواست، آن حضرت او را حواله فرمود به سیّدی از اولاد خود و اشاره فرمود به خیمه او، آخوند از خدمت آن حضرت بیرون شد و رفت به همان خیمه‌ای كه حضرت به آن اشاره فرموده بود، دید كه آقا سیّد محمد سلطان آبادی در آن خیمه بر روی سجّاده نشسته و مشغول دعا و قرائت است، آخوند بر سیّد سلام كرد و حكایت حال را برای او نقل نمود، پس سیّد برای گشایش امر و وسعت رزق به او دعایی یاد داد، پس از خواب بیدار شد در حالی كه آن دعا در خاطر او بود و قصد خانه سیّد كرد و پیش از این خواب، آخوند از سیّد نفرت داشت و او را ترك كرده بود به جهتی كه آن را ذكر نمی كرد. پس چون به خدمت سیّد رسید او را به همان نحو كه در خواب دیده بود، دید در مصلّای خود نشسته مشغول ذكر و استغفار است. سلام كرد و سیّد جواب سلام داد و تبسّمی نمود مثل آنكه از قضیّه مطّلع باشد پس آخوند برای گشایش امر خویش دعایی خواست، و سیّد تعلیم او نمود همان دعایی را كه در خواب به او تعلیم فرموده بود، پس آخوند مشغول به آن دعا شد به اندك زمانی دنیا از هر طرف به او روی آورد و از سختی و بد حالی بیرون آمد. و مرحوم حاج ملافتحعلی رحمه اللّه علیه سیّد را مدح می كرد مدح بلیغی و او را ملاقات كرده بود و مقداری از زمان هم، شاگردی او زا نموده بود. امّا آن چه را كه سیّد تعلیم آخوند كرده بود در خواب و بیداری پس سه چیز است: اوّل آنكه در عقب فجر دست برسینه گذارد و هفتاد مرتبه (یا فتّاح) بگوید. دوّم: مواظبت كند به خواندن این دعا كه در كافی است و حضرت رسول ـ صلّی الله علیه و آله ـ تعلیم فرمود به مردی از صحابه كه مبتلا بود به ناخوشی و پریشانی و از بركت خواندن این دعا به اندك زمانی ناخوشی و پریشانی از او برطرف شد( لا حول و لا قوّه الّا بالله توكّلت علی الحیّ الّذی لا یموت و الحمدللّه الّذی لم یتّخذ ولدا ولم یكن له شریك فی الملك و لم یكن له ولیّ من الذّل و كبّره تكبیرا) سوّم: درعقب نمازهای صبح بخواند دعایی را كه از شیخ ابن فهد نقل شده و آن بدین شرح است:(بسم اللّه و صلّی اللّه علی محمّد و اله و افوّض امری الی اللّه انّ اللّه بصیر بالعباد فوقیه اللّه سیّئات ما مكروا لااله الّا انت سبحانك انّی كنت من الظّالمین فاستجبناه من الغمّ و كذلك ننجی المؤمنین حسبنا اللّه و نعم الوكیل فانقلبوا بنعمه من اللّه و فضل لم یمسسهم سوء ماشاءاللّه لا حول و لاقوّه الّاباللّه ماشاءاللّه لاماشاءالناس ماشاءاللّه و ان كره النّاس حسبی الرّبّ من المربوبین حسبی الخالق من المخلوقین حسبی الرّازق من المرزوقین حسبی اللّه ربّ العالمین حسبی من هو حسبی حسبی من لم یزل حسبی حسبی من كان مذكنت لم یزل حسبی حسبی اللّه لا اله الّا هو علیه توكّلت و هو ربّ العرش العظیم) و این اوراد را باید غنیمت شمرد و به خواندن آن مواظبت نمود و از فوائد آن غفلت ننمود.[1] . مفاتیح الجنان، باب اول.