دخت خورشيد
اي دختر عقل و خواهر ديـــن وي گوهر درج عز و تمكين
عصمت شده پاي بند مويــــت اي علم و عمل مقيم كويت
اي ميوه شاخسار توحيـــــد همشيره ماه و دخت خورشيد
وي گوهر تاج آدميــــــــت فرخنده نگيــــن خاتميت
شيطان بخاطب (قم) براندنـد پس تخت ترا بقم نشاندنـد
كاين خانه بهشت وجاي حواست ناموس خداي جايش اينجاست
اندر حرم تو عقل ماتســــت زين خاك كه چشمه حياتست
جسمي كه دراين زمين نهان است جاني است كه در تن جهان است
اين ماه منير و مهر تابان عكسي بود از قم و خراسان
ايران شده نور بخش ارواح مشكات صفت به اين دو مصباح
از اين دو حرم دلا چه پرسي حق داند و وصف عرش و كرسي
هر كس به درت بيك اميدي است محتاج تر از همه(وحيدي)است
آيت الله وحيدي خراساني