شافع يوم المعاد
يا رب اين خلد برين يا جنه الماواستي يا همايون بارگاه بضعه موساستي
اين مهين بانو كه در برج شرافت اختري است نسل پاك و زاده انسيه الحوراستي
فاطمه اخت الرضا, سلطان دين, روحي فداه خاك درگاه تو از عرش علا اعلاستي
ملجا اهل زمان و شافع يوم المعاد خواهر سلطان دين و ثاني زهراستي
مرقد نورانيش گويا رياض جنت است تربت پاكش ز مشك و عنبر ساراستي
گو بيايد تا به بيند اين همايون بارگاه آنكه بر وجود جنت دنياستي
حضرت ناطق بحق صادق چنين فرموده است درجزاي زائر او جنت الماواستي
اي مهين بانوي كاخ عصمت, اي مايه وجود اي كه خاك درگهت رشك دم عيساستي
حق ام و اب اگر مانع نبودي گفتمي هم زخيل خادمانت آدم و حواستي
طالب دنيا به قم چون طير اندر مجلس است ظالم اندردشت قم چون ملح در درياستي
هر كه از روي خلوص آرد به درگاه تو روي خوشدل از دنيا وفارغ ازغم عقباستي
عقل در احصاء قدرش قاصر است و پا به گل گرچه چون لقمان دهر وبوعلي سيناستي
خطه قم شد زيمن مقدمش رشك جنان در صفا دارالخلودو ازشرف غبراستي
چون بديدي اين بنا را عقل گفتي كاسمان صورتي در زير دارد آنچه دربالاستي
سيد محمد رضا خادم