«درسي از آيه قرآن درباره مبارزه منفي»
دو سه نفر به جنگ تبوك نرفتند، پيغمبر اكرم (ص) به جنگ رفتند و هنگامي كه برگشتند، اينها پرروئي كرده و هر سه نفر به استقبال ايشان آمدند، هنوز به آنها نرسيده بودند كه حضرت به اصحاب فرمودند: كسي با اينها صحبت نكند، آنها جلو آمده و سلام كردند، پيغمبر (ص) جوابي دادند امّا ديگر با ايشان حرف نزدند، مسلمانان نيز با آنها حرف نزدند، مسلمانان به زنانشان خبر دادند كه پيغمبر (ص) دستور ترك معاشرت با اينها را داده است. زنان و فرزندان نيز با آنها ترك معاشرت كردند. و به قدري زندگي بر آنان سخت شد كه ديدند در شهر نمي‎توانند زندگي كنند، پس به بيابان رفتند و آنجا گريه‎‎ها و زاري‎ها كردند تا توبه‎شان قبول شد، پيغمبر به دنبال آنها فرستاد، وقتي آمدند آيه نازل شد كه اين آيه مي‎‎گويد:
مبارزه منفي، بي‎اعتنائي با گناهكار بسيار مؤثر است مي‎فرمايد:
«وَ عَلَى الثَّلاثَهِ الَّذِينَ خُلِّفُوا حَتَّى إِذا ضاقَتْ عَلَيْهِمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ وَ ضاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنْفُسُهُمْ وَ ظَنُّوا أَنْ لا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلاَّ إِلَيْهِ».[1]
يعني: پيامبر بگو مبارزه منفي بسيار مفيد است، آن سه نفر را كه تخلّف از جنگ كردند ياد كن كه كارشان به اينجا رسيد، و به قدري زندگي بر ايشان مشكل شد كه نَفَس در سينه‎هايشان پيچيد و آنان توبه كردند و خدا توبه آنها را قبول كرد.
اين آيه شريفه به ما مي‎گويد: مبارزه منفي لازم است. لذا در روايات مي‎خوانيم كه به شراب خوار زن ندهيد،‌ و از او زن نگيريد، و يا با رباخوار و فاسد معاشرت نكنيد. مثلاً يك كاسب رباخوار را اگر همه بازار با او ترك معاشرت كردند، هيچ كس از او چيزي نخرد يا به او نفروشد، طولي نمي‎كشد كه درب مغازه او بسته مي‎شود.
اگر مردم با انسان گنهكار رفت و آمد نكند، دست از گناهش بر‎مي‎دارد. لذا خطاب شد به شعيب پيغمبر كه اي شعيب! صد هزار نفر از قوم تو را هلاك مي‎كنيم. 40 هزار نفر از آنان گنهكار هستند و شصت هزار نفر از آنان خوبند.
گفت: خدايا بدها، گناهشان دامنگيرشان است؛ امّا خوبها چه كرده‎اند؟
خطاب شد: به اين دليل كه بدها گناه كردند، و اينها نشسته و بي‎تفاوت هستند.

[1] - سوره توبه: آيه 118.