تكرار پيوسته آيات قرآن
امام سجاد (ع) هنگامي كه سوره حمد را قرائت مي‎كردند به آيه «مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ» مي‎رسيدند، آن قدر اين آيه را با خضوع ويژه‎اي تكرار مي‎كردند، كه نزديك بود جانشان به لب رسد، و آن حضرت آنچنان با صداي زيبا و شيوا قرآن مي‎خواندند كه وقتي سقّاها «آب رسانها» از كنار خانه‎اش عبور مي‎كردند،‌ همان جا توقّف مي‎نمودند تا صداي دلنشين آن حضرت را بشنوند.
امام صادق (ع) با حالت ملكوتي خاصي آيات قرآن را در نماز تلاوت مي‎كردند،‌ كه از حال عادي خارج مي‎شدند، روزي چنين حادثه‎اي رخ داد، هنگامي كه حالت عادي خود را باز يافتند، حاضران پرسيدند:
اين چه حالي بود كه به شما دست داد؟ آن حضرت در پاسخ فرمودند: پيوسته آيات قرآن را تكرار كردم، تا اينكه به حالتي رسيدم كه گوئي آن آيات را به طور مستقيم، از زبان نازل كننده قرآن شنيده‎ام.
حضرت رضا (ع) آنچنان با قرآن انس و الفت داشتند كه در هر سه روز، يك بار تمام قرآن را تلاوت مي‎كردند و مي‎فرمودند:
اگر خواسته باشم كه در كمتر از سه روز، قرآن را ختم كنم، مي‎توانم ولي هرگز هيچ آيه‎اي را نخوانده‎ام، مگر اين كه در معناي آن انديشيده‎ام و درباره اينكه آن آيه در چه موضوع،‌ و در چه وقت نازل شده فكر كردم،‌ از اين رو در هر سه روز همه قرآن را تلاوت مي‎كنم وگرنه كمتر از سه روز همه قرآن را تلاوت مي‎كردم[1].

[1] - معارف در مناسبتهاي اسلامي؛ ص 91 - بحارالانوار: ج 84، ص 248 - اصول كافي: ج 2، ص 602.