از آب مي‎گذشت
در حالات سيد مرتضي نوشته‎اند كه شاگردي داشت كه از بغداد براي درس سيد مرتضي به كاظمين مي‎آمد، روزي به سيد گِله كرد كه به واسطه اينكه وسيله گذشتن از آب دجله دير مي‎رسد، من به تمام درس شما نمي‎رسم، سيد نوشته‎اي به او داد، فرمود: از فردا صبح به آب بزن و بيا، فردا پا روي آب گذاشت و از روي آب گذشت، روز ديگر متوجّه شد، اين كار عيسي بن مريم (ع) است خيلي مهم است، ببنيم سيد در اين رقعه چه نوشته است.
رقعه را گشود ديد نوشته بسم الله الرّحمن الرّحيم با خود گفت، عجب اين همان بسم الله الرّحمن الرّحيم خود ما است.
وقتي خواست از آب ردّ شود ديد پايش فرو مي‎رود، دانست كه تأثير آيات قرآن مشروط به اين است كه عظمت آن و گوينده‎اش را متوجّه باشد.