دستور شيخ حسنعلي اصفهاني
انتظام كاشمري - واعظ - نقل مي‎كرد كه: به خدمت حاج شيخ حسنعلي اصفهاني عرض كردم:
دستوري مرحمت فرما كه توفيق تهجّد پيدا كنم و گشايشي در كارم حاصل شود.
فرمودند: هر صبح، از تلاوت قرآن مجيد خصوصاً «سوره يس» غفلت منما، انشاء الله توفيق رفيق خواهد گشت.
به كاشمر باز گشتم و هر روز صبح در حين راه رفتن به قرائت سوره (ياسين) مداومت مي‎كردم، امّا نتيجه‎اي به دست نمي‎آمد.
سال ديگر در ايّام عيد به مشهد مشرّف شدم و در يك شب باراني براي اصلاح كاري به خانه يكي از علماء شهر رفتم، چون در آن شب، آقا بيرون نيامده بود، دست خالي بيرون آمدم و انديشيدم خوب است به خدمت حاج شيخ حسنعلي شرفيات شوم و از عدم حصول نتيجه، او را آگاهي دهم. با اين فكر به منزل حاج شيخ آمدم، ديدم كه جماعتي در اطاق هستند و درب بسته است و ايشان، مشغول گفتار و موعظه هستند با خود گفتم: اگر در اين حال به اطاق روم ممكن است كه جائي براي نشستن من نباشد و ديگر آنكه شايد سخن حضرت شيخ به سبب ورود من به اطاق، قطع شود. از اين رو بود كه پشت درب نشستم و به سخنان ايشان گوش دادم، تا مجلس تمام شود و به حضورش شرفياب شوم. همين زمان، ناگاه شنيدم كه حاج شيخ موضوع فرمايشات خود را تغيير دادند و فرمودند: برخي از من دعاي توفيق سحري و گشايش امور مي‎خواهند، دستور مي‎دهم كه قرآن تلاوت كنند ليكن به جاي آنكه رو به قبله و در حال توجّه به قرائت قرآن پردازند، در حال راه رفتن سوره ياسين مي‎خوانند و بعد به قصد گله مي‎آيند كه از دستور من حاصلي نگرفته‎اند.
تازه در شب باراني ابتدا، به منظور انجام كار دنيائي خود، به در خانه ديگران مي‎روند و چون به مقصد نمي‎رسند، به فكر آخرت افتاده، سري همه به منزل مي‎زنند، اين كه شرط انصاف نيست، خوب است بروند و هر بامداد رو به قبله با توجّه و تدبّر و نه به لقلقه لسان، به تلاوت كلام الله پردازند، آنگاه اگر مقصودشان حاصل نشد گله‎مند گردند.
و پس از اين سخنان باز به موضوع اصلي سخن خود پرداختند.