طوفاني كه بعد از پيامبر(ص) برخاست‏
آيت الله مكارم شيرازي
سايت بلاغ
متن:
«فلما اختار اللّه لنبيه [صلي اللّه عليه و آله‏] دار انبيائه و ماؤي اصفيائه، ظهر فيكم حسيكة النفاق، و سمل جلباب الدين، و نطق كاظم الغاوين و نبغ خامل الاقلين و هدر فنيق المبطلين، فخطر في عرصاتكم، و اطلع الشيطان رأسه من مغرزه، هاتفا بكم، فالفاكم لدعوته مستجيبين ،و للغرة فيه ملاحظين، ثم استنهضكم فوجدكم خفافاً و احمشكم فالفاكم غضاباً، فوسمتم غير ابلكم، و اوردتم غير شربكم، هذا و العهد قريب، و الكلم رحيب، و الجرح لما يندمل، و الرسول لما يقبر، ابتداراً زعمتم خوف الفتنة،
«الا في الفتنة سقطوا و ان جهنم لمحيطة بالكافرين» فهيهات منكم؟ و كيف بكم؟ و اني تؤفكون؟ و كتاب اللّه بين‏ اظهركم امروره زاهرة [ظاهرة] و اعلامه باهرة، و زواجره لايحة، و او امره واضحة، قد خلفتموه و راء ظهوركم ارغبة عنه تريدون؟ ام بغيره تحكمون؟ بئس للظالمين بدلا.
«و من يتبع غير الاسلام ديناً فلن يقبل منه و هو في الاخرة من الخاسرين»
ترجمه:
اما هنگامي كه خداوند سراي پيامبران را براي پيامبرش برگزيد، و جايگاه برگزيدگانش را منزلگاه او ساخت، ناگهان كينه‏هاي دروني و آثار نفاق در ميان شما ظاهر گشت، و پرده دين كنار رفت، و گمراهان به صدا درآمدند، و گمنامان فراموش شده سربلند كردند، نعره‏هاي باطل برخاست و در صحنه اجتماع شمابه حركت در آمدند.
شيطان سرش را از مخفيگاه خود بيرون كرد و شما را به سوي خود دعوت كرد، وشما را آماده پذيرش دعوتش يافت و منتظر فريبش!
سپس شما را دعوت به قيام كرد و سبكبار براي حرك يافت! شعله‏هاي خشم و انتقام را در دلهاي شما بر افروخت، و آثار غضب در شما نمايان گشت.
و همين امر سبب شد بر غير شتر خود علامت نهيد، و در غير آبشخور خود وارد شويد، - و به سراغ چيزي رفتيد كه از آن شما نبود و در آن حقي نداشتيد و سرانجام به غصب حكومت پرداختيد-.
در حالي كه هنوز چيزي از رحلت پيامبر نگذشته بود، زخمهاي مصيبت ما وسيع و جراحات قلبي ما التيام نيافته، و حتي هنوز پيامبر(ص) به خاك سپرده نشده بود.
بهانه شما اين بود كه «مي ترسيم فتنه‏اي برپا شود!»
و چه فتنه‏اي از اين بالاتر كه در آن افتاديد؟ و همانا دوزخ به كافران احاطه دارد.
چه دور است اين كارها از شما!
راستي چه مي‏كنيد؟ و به كجا مي‏رويد؟
با اينكه كتاب خدا قرآن در ميان شماست، همه چيزش پرنور نشانه هايش درخشنده، نواهيش آشكار، اوامرش واضح، اما شما آن را پشت سر افكنده‏ايد!.
آيا از آن روي برتافته‏ايد؟ يا به غير آن حكم مي‏كنيد آه كه سمتكاران جانشين بدي را براي قرآن برگزيدند.
و هركسي آئيني غير از اسلام را انتخاب كند از او پذيرفته نخواهد شد و در آخرت از زيانكاران است.
تفسير:
- حركتهاي مشكوك و خطوط انحرافي‏
بانوي اسلام(س) در اين بخش از سخنان به بازماندگان احزاب جاهلي و منافقين اشاره مي‏كند كه در زمان حيات پيامبر(ص) عرصه بر آن‏ها تنگ شده بود و سر در لاكهاي خود فرو برده، و در لانه‏هاي خود خزيده بودند.
اما ناگهان اين حشرات الارض با مرگ پيامبر خدا(ص) از لانه‏ها سر برآوردند، و خفاشاني كه در برابر مهر فروزنده وجود پيامبر(ص) تاب خودنمائي نداشتند بازيگران ميدان شدند!، و حركتهاي مشكوك آغاز شد و خطوط انحرافي آشكار گشت و بازيگران سياسي وارد معركه شدند!
- گروهي به دعوت شيطان لبيك گفتند!
انده عميق دختر پيامبر(ص) از اينجا شروع مي‏شود كه چگونه جمعيت كثيري به دعوت شيطان لبيك گفتند، و به آواي شوم جغدها به حركت در آمدند، آلت دست منافقان كور دل، و حزب شيطان شدند، و با اينكه هنوز آب كفن پيامبر(ص) نخشكيده بود و صداي اذان مؤذنش در گوش و بانگ تكبيرش در دلها طنين افكن بود، حركتهاي ارتجاعي آغاز شد.
غير از ساده لوحان و بيمار دلان، گروه ديگري به عنوان اينكه مي‏ترسيم اگر سخني بگوئيم اختلاف و نفاقي روي دهد، مهر سكوت بر لب زدند، و تماشاگر صحنه شدند، و يا با آن هماهنگي كردند، تا اختلافي بروز نكند در حالي كه اين خود بزرگترين اختلاف و انحراف بود!
- پناه به قرآن بريد
فاطمه(س) اين منادي الهي سپس بر آن‏ها بانگ مي‏زند كه كجا هستيد؟ و به كجا مي‏رويد اي راه گم كرده‏ها؟ گوئي سخن پدرش پيامبر(ص) را به خاطر مي‏آورد كه:
«اذا التبست عليكم الفتن كقطع الليل المظلم فعليكم بالقرآن فمن جعله امامه قاده الي الجنة و من تركه خلفه ساقه الي النار!»
«هنگامي كه فتنه‏هاي همچون پرده‏هاي شب ظلماني به شما روي آورد بايد به سايه قرآن پناه بريد آن كس كه قرآن را پيش روي خود دهد- و از آن پيروي كند- به بهشتش رهبري كند، و آن كه آن را پشت سر افكنده به دوزخش مي‏راند»
بر آن‏ها فرياد مي‏زند كه قرآن را رها نكنيد، اوامر و نواهي آن روشن است، و دستورهائي را كه براي مسأله خلافت بعد از پيامبر(ص) داده آشكار است، پيش بيني لازم را براي بعد از رحلتش كرده، و چيزي در پرده ابهام باقي نگذارده است.
- هشدار به اصحاب و ياران پيامبر(ص)
بانوي اسلام(س) اين فريادگر زمان، به آن‏ها هشدار مي‏دهد كه اگر يادگار بزرگ پيامبر(ص) «قرآن» را رها كنيد، و دست به دامان غير آن بزنيد، و افكار ناتوان خود را بر تعليمات اسلام مقدم بداريد، و به بهانه مصلحت انديشي‏ها يا جلوگيري از فتنه‏ها خود را حاكم بر قرآن بدانيد، نه محكوم فرمان آن، زيان بزرگي دامان شما را خواهد گرفت.
آتش فتنه در جامعه شما هرگز خاموش نخواهد شد، و از آنچه مي‏ترسيد در آن واقع مي‏شويد، روح اسلام از ميان شما رخت بر مي‏بندد و جز قشري بي مغز، و ظاهري بي محتوا چيزي باقي نخواهد ماند.
--------------------------------------------------------------------------------
. قرآن كريم، سوره توبه، آيه .49
. قرآن كريم، سوره آل عمران، آيه .85