ايدز طاعون قرن
كشف بيماري ايدز به اين صورت بود كه ابتدا در سال 1980 ميلادي چندين بيماري غيرشايع در افراد خاص بروز كرد. غير طبيعي بودن بيماري در اين افراد كه معمولا از گروه‌هاي خاصي چون همجنس بازان، معتادان تزريقي، بيماران هموفيلي، دريافت كنندگان خون و شركاي جنسي آنها بودند، پزشكان را به اين نتيجه رساند كه ويروس اين بيماري از راه انتقال خون و تماس جنسي منتقل مي‌شود. تظاهر بيماري به صورت ابتلا به بيماريهاي بود كه پيش از آن تنها در افرادي كه نقص ايمني داشتند مشاهده شده بود. سرانجام با تلاش‌هاي بسيار، عامل بيماري ايدز كه يك ويروس بود شناسايي و به عنوان «ويروس نقص ايمني انساني» يا HIV نام گرفت. ويروس HIV باعث اختلال عملكرد سيستم ايمني بدن مي‌شود و مشكلات ناشي از بيماري ايدز هم نتيجه درست كار نكردن ايمني بدن انسان مبتلاست كه مي‌تواند موجب عفونت‌هاي مرگبار و برخي از اشكال سرطانها شود. به صورت دقيق‌تر ويروس HIV در بدن انسان به سلولهايي از بدن كه نخستين سلولهاي ايمني را به كار اندازند، حمله مي‌كنند و طبيعي است كه با از كار افتادن آنها اين سيستم ديگر فايده‌اي نخواهد داشت.
اهميت اطلاع از مشخصات بيماري
بيماري ايدز به عنوان طاعون قرن بيستم و يكي از مهمترين مشكلات بهداشتي قرن حاضر هر روز در حال گسترش است. بيماري ايدز درمان قطعي ندارد و در نهايت كشنده است. وظيفه همه انسانها آشنايي با بيماري و حفاظت از خود و نزديكانشان از خطر ابتلا به اين بيماريست. ايدز ربطي به جنس و نژاد يا سن خاصي ندارد و تمام افراد را مبتلا مي‌كند. ابتلا به بيماري ايدز فلج كننده است؛ خود بيمار همواره از مشكلات و بيماريهاي جسمي رنج مي‌برد و خانواده‌اش نيز با مشكلات روحي و اقتصادي بيماري او دست و پنجه نرم خواهند كرد. كودكان يكي از قربانيان اصلي بيماري ايدز هستند؛ چون از طرف بسياري از كودكان در مرحله جنيني يا هنگام زايمان از مادران آلوده مبتلا به بيماري مي‌شوند.
جوانان نيز از آسيب‌پذيرترين گروهها در مقابل همه‌گيري ايدز هستند. براساس بررسي‌هاي انجام شده حدود نيمي از آلودگي‌هاي جديد با ويروس HIV در جوانان كمتر از 25 سال بروز مي‌كند. اما با وجود آسيب‌پذيري جوانان، آنها نيرويي مناسب براي مبارزه با همه‌گيري ايدز هستند. جوانان با داشتن اطلاعات مناسب و مهارتهاي لازم زندگي، ظرفيت چشمگيري براي سازگاري با رفتار ايمن‌تر نشان مي‌دهند. بزرگسالان نيز بايد از خطرات احتمال ايدز آگاه باشند و خود را از آن مصون دارند. در واقع يك فرد بزرگسال بايد بداند كه رفتارهاي جنسي وي تا چه حد در سلامت خود او و كودكانش مؤثرست. همچنين فرد بزرگسال بايد بداند كه اعتياد، ساير انحرافات وي و خانواده‌اش را در معرض خطر قرار مي‌دهد.