کار کردن با آموزگاران و مدارس


بسياري از آموزگاران مي گويند بيشتر وقت ها اطلاعي از مشکلات دانش آموزان در خانه پيدا نمي کنند. بسياري از والدين نيز از اين موضوع گله دارند که از انتظارات مدرسه از خود آن ها يا فرزندشان آگاهي ندارند. تبادل اطلاعات، ضروري است و هر دو گروه آموزگاران و والدين در برقراري آن نقش دارند.
پرسش و پاسخ هاي زير مي توانند به شما در بهره گيري هرچه بيشتر از گفت وگو با معلم فرزندتان يا ديگر مسئولان مدرسه، کمک کنند.
نخستين گام چيست؟
تا جايي که مي توانيد درباره مدرسه فرزند خود اطلاعات به دست آوريد. هرچه بيشتر بدانيد، کارتان در جايگاه پدر و مادر، ساده تر خواهد شد. کتاب راهنماي مدرسه را درخواست کنيد. به اين ترتيب، پاسخ بسياري از پرسش هايي را که ممکن است در طول سال پيش بيايد، خواهيد داشت. در صورتي که مدرسه فرزندتان کتاب راهنما نداشته باشد، سؤالات خود را مطرح کنيد. مثلا از مدير و آموزگاران بپرسيد: "مدرسه چه دوره هايي ارائه مي دهد؟ چه کلاس هايي مورد نياز است؟ انتظارات شما از فرزند من چيست؟ مدرسه، پيشرفت تحصيلي دانش آموزان را چگونه ارزيابي مي کند؟ آيا استانداردهاي مدرسه با استانداردهاي ديگر مدرسه‌هاي منطقه همخوان است؟ اصول و قوانين مدرسه چيست؟"
درباره‌ مواد و روش هاي درسي سؤال کنيد: "آيا روش هاي تدريس بر پايه‌ شواهد به دست آمده درباره‌ بهترين راهکارهاي تدريس خواندن يا رياضيات انتخاب شده اند؟ آيا کتاب‌هاي درسي علوم و تاريخ، به روز هستند؟
در مورد وجود پايگاه اينترنتي مدرسه سؤال کنيد، اگر پاسخ مثبت باشد، آدرس آن را بگيريد. از طريق پايگاه‌هاي اينترنتي مدارس مي‌توانيد در کمترين زمان به انواع اطلاعات دسترسي يابيد: برنامه‌ي زماني رويدادها، نام افراد و چگونگي تماس با آن‌ها، قوانين و اصول مدرسه و ....
در طول سال تحصيلي، در جريان امور مدرسه باشيد. اگر برنامه‌ي کاري‌ تان امکان مي‌دهد، در نشست‌هاي مدرسه و والدين شرکت کنيد.
چه زماني بايد با معلم فرزندم صحبت کنم؟
با آموزگار يا آموزگاران فرزندتان از همان آغاز سال تحصيلي، يا در اولين فرصت ممکن تماس بگيريد. با آن‌ها آشنا شويد و علاقه‌مندي خود را به مشارکت نشان دهيد.
به معلمان آنچه را لازم است درباره‌ي فرزند شما بدانند، بگوييد. در صورتي که او نياز‌هاي ويژه‌اي دارد، آن‌ها را از آغاز مشخص کنيد. اگر متوجه تغيير بزرگي در رفتار فرزندتان، عملکرد يا رويکرد درسي وي در طول سال تحصيلي شديد، فوراً با معلم او تماس بگيريد.
کارنامه‌ي تحصيلي يکي از نشانه‌هاي چگونگي عملکرد فرزند شما در مدرسه است. اما لازم است از جريان امور در زمان هاي بين صدور کارنامه ها هم خبردار باشيد. مثلاً در صورتي که پسرتان در درس رياضي با مشکل روبروست، با آموزگارش تماس بگيريد و درباره‌ي تاريخ امتحان رياضي بعد و زمان بازگرداندن نتيجه‌ي آن به وي، سؤال کنيد. به اين ترتيب، مي توانيد با مشکلات پيش از آنکه به مسائلي بزرگتر تبديل شوند، برخورد کنيد.
اگر فرزندتان در فهم برخي تکاليف خود مشکل دارد يا براي انجام بعضي از آن ها به کمک بيشتري نيازمند است، با آموزگارش تماس بگيريد. اطلاع پيدا کنيد آيا معلمان فرزندتان براي ارتباط با والدين از پست الکترونيک استفاده مي‌کند؟ با استفاده از پست الکترونيک، خواهيد توانست پيام‌ها را در زمان‌هايي که براي‌ تان مناسب ترند، ارسال و دريافت کنيد.
زماني که فرزندمان در انجام تکاليف مدرسه و درک اتفاقاتي که در کلاسش مي افتد مشکل دارد چه بايد بکنيم؟
همين که گمان برديد فرزندتان مشکلي در انجام کارهاي مدرسه‌اش دارد، با آموزگار او تماس بگيريد. مدرسه وظيفه دارد شما را در جريان عملکرد و رفتار فرزندتان قرار دهد، و در صورتي که پيش از دريافت کارنامه‌ي فرزندتان از مشکلات او بي‌خبر مانده باشيد، حق داريد احساس نگراني کنيد. از سوي ديگر، ممکن است شما پيش از معلم به وجود مشکلي پي ببريد. با آگاه کردن او، مي‌توانيد با مشارکت يکديگر مسئله را در مراحل اوليه‌ي آن حل کنيد.
از آموزگار درخواست کنيد جلسه اي براي گفت‌ وگو درباره‌ي مشکلات فرزندتان با شما داشته باشد. دليل ملاقات را به طور خلاصه به وي بگوييد. مثلاً مي‌توانيد بگوييد: "فرزندم در تکاليف درس علوم اجتماعي مشکل دارد. من نگرانم که چرا نمي‌تواند آن‌ها را انجام دهد و مي‌خواهم بدانم براي کمک به او چه کار مي‌توانيم بکنيم."
با روحيه‌اي مشارکت آميز با آموزگار سخن بگوييد. باور داشته باشيد که هدف وي کمک به شما و فرزند شماست، حتي اگر در موردي اختلاف نظر داشته باشيد. پيش از فرصت دادن به آموزگار براي چاره انديشي درباره‌ي مشکل شما و فرزندتان، به سراغ مدير مدرسه نرويد.
چه بکنيم تا بيشترين استفاده را از جلسات والدين و آموزگاران ببريم؟
آمادگي گوش کردن به اندازه‌ي حرف زدن را داشته باشيد. يادداشت کردن پرسش‌ها پيش از خروج از خانه، مي تواند اقدام مفيدي باشد. علاوه بر اين، هر آنچه را مي‌خواهيد به معلم بگوييد به اختصار يادداشت کنيد. آماده باشيد در طول نشست، يادداشت برداريد و اگر چيزي را متوجه نشديد، توضيح بخواهيد. در اين نشست‌ها، معلم بايد جزئيات کاملي از کارکرد و پيشرفت فرزندتان به شما ارائه دهد. درباره‌ي نمره‌هاي فرزندتان و چگونگي ارزيابي او سؤال کنيد.
درباره‌ي استعدادها، مهارت‌ها، عادات يادگيري و هر گونه حساسيت ويژه‌ي فرزند خود، مانند نگراني درباره‌ي وزن يا مشکلات گفتاري حرف بزنيد.
اگر فکر مي‌کنيد فرزندتان به کمک خاصي نياز دارد، يا وضعيت ويژه‌اي بر خانواده حکم فرماست که ممکن است بر توانايي يادگيري فرزندتان تأثير بگذارد، آن را با آموزگار در ميان بگذاريد. موضوعاتي مانند تولد فرزند جديد، بيماري و تغييرات تازه يا آينده‌ي محل زندگي را مطرح کنيد. درباره‌ي روش‌هاي مشخص کمک به فرزندتان در خانه، راهنمايي بخواهيد. سعي کنيد ذهني باز داشته باشيد.
در خانه، درباره‌ي گفته‌هاي آموزگار بيانديشيد و آن‌ها را پيگيري کنيد. اگر آموزگار به شما گفته است فرزندتان در بعضي موارد نياز به پيشرفت بيشتر دارد، پس از چند هفته درباره‌ي آن مورد پرس و جو کنيد، تا از روند پيشرفت او با خبر شويد.
زماني که با قوانين مدرسه و يا رفتار آموزگاران مخالفيم چه بايد بکنيم؟
هرگز پيش روي فرزندتان با آموزگار جر و بحث نکنيد. براي گفت‌وگو درباره‌ي موضوع، جلسه‌اي ترتيب دهيد. پيش از جلسه، درباره‌ي آن چه مي‌خواهيد بگوييد برنامه ريزي کنيد: چرا فکر مي‌کنيد فلان قانون غير منصفانه است، يا فلان تکليف را دقيقاً از چه جنبه‌اي نمي‌پسنديد. نظر خود را روشن بيان کنيد و از خشم خود براي پيروزي در مباحثه استفاده نکنيد. سعي کنيد مثبت و آرام باشيد. به دقت گوش کنيد.
اگر توضيحات آموزگار شما را راضي نکرد، ملاقاتي با مدير مدرسه يا سرپرست آن داشته باشيد. اجازه ندهيد القاب يا شخصيت‌ها شما را بترسانند. نخستين وظيفه‌ي يک آموزشگر، ايجاد محيطي مناسب براي موفقيت تک تک دانش آموزان کلاس، مدرسه يا منطقه‌ي زير نظر اوست.
بهترين راه براي مشارکت بيشتر والدين در برنامه هاي مدرسه چيست؟
در رويدادهاي مختلف مدرسه شرکت کنيد. به تماشاي مسابقات ورزشي و کنسرت‌هاي موسيقي برويد، در نشست‌هاي والدين و آموزگاران حضور يابيد و در جشن‌هاي اهداي جوايز همراه باشيد.
در فعاليت‌هاي مدرسه داوطلبانه همکاري کنيد. اگر برنامه‌ي کار و زندگي ‌تان اين امکان را مي‌دهد، به جست‌وجوي راه‌هايي براي کمک در امور مدرسه بپردازيد. مدرسه‌ها معمولاً فهرستي از کارهايي که والدين مي‌ توانند در آن‌ها مشارکت داشته باشند، را به خانه مي فرستند. هيئت هاي مختلف مدرسه به عضو احتياج دارند. ممکن است مدرسه شوراها يا هيئت‌هاي مشورتي، نمايندگاني از والدين داشته باشد. اگر کار يا تعهدات ديگر، امکان همکاري داوطلبانه با مدرسه را به شما نمي‌دهد، راه‌هايي براي کمک در خانه بيابيد.
اگر بر خلاف ميل ما زماني جهت کار داوطلبانه در مدرسه فرزندمان نداشته باشيم چه بايد بکنيم؟
حتي اگر امکان آن را نداريد که براي همکاري در محل مدرسه داوطلب شويد، مي‌توانيد وقتي در خانه هستيد به يادگيري فرزندتان کمک کنيد. پرسش اصلي اين است: "چه کاري مي‌توانم در خانه، به آساني و در عرض چند دقيقه در روز انجام دهم که ادامه دهنده و تقويت کننده‌ي اقدامات مدرسه باشد؟" اين مشارکتي است که همه‌ي خانواده‌ها مي توانند و بايد داشته باشند.
مدارس هم بايد گام هايي بردارند تا والدين احساس خوبي درباره‌ي آن چه انجام مي‌دهند داشته باشند و بدانند کمک شان مؤثر است.
برگردان:
نسيم قياسي
منبع:
http://www.rif.org