نماز و زكات
فاقیموا الصّلواه و اتوا الزّكوه و اعتصموا بالله هو مولیكم فنعم المولی و نعم النّصیر.
پس نماز بگذارید و زكات بدهید و به خدا توسل جویید اوست مولای شما، چه مولای خوب و چه یار و یاور شایسته‌ای.
(حج ، 78)
در تفسیر المیزان‌ آمده: در این آیه سه امتیاز برای مؤمنین شمرده است. 1ـ نماز را برپا دارید. 2ـ زكات را ادا كنید. 3ـ به آیین حق و ذیل عنایت پروردگار تمسّك جویید.
واجب است بر شما كه نماز را بپا دارید و زكات بدهید.
این دو، اشاره است به واجبات عبادی و مالی.
و در همه‌ احوال متمسّك به خدا شوید. یعنی به آنچه امر می‌كند مؤتمر شده از آنچه نهی می‌كند منتهی گردید، و در هیچ حالی از او قطع رابطه مكنید.
او مولا و سرپرست شما است و بنده را سزاوار نیست، كه از مولای خود ببرد، و آدمی را شایسته نمی‌باشد كه با این كه از هر جهت ضعیف است، از یاور خود قطع كند.
كلمه مولا دو معنا دارد. یكی سرپرست و آقا، و یكی هم یاور.
جمله (فنعم المولی و نعم النصیر) مدح خدای تعالی، و هم دلخوش ساختن نفوس مؤمنین و تقویت دلهای آنان است، برای این كه مولا و یاور ایشان خدایی است كه غیر او نه مولایی هست و نه یاوری. [1]
نماز و زكات دو فریضه‌اند كه خداوند شما را به انجام آنها موظف كرده است. اكثر مواقع نماز كنار زكات آمده است.
عبدالله بن عمر از پیامبر گرامی اسلام روایت كرده كه نماز جز به پرداخت زكات قبول نمی‌شود. [2][1] . المیزان، ج 14، ص 612.
[2] . مجمع البیان، ج 7 ـ 8 ص 153.