احکام متناسب با حضرت مهدي عليه السلام
محمود اکبري
در كتب فقهي مسائلي پيرامون حضرت صاحب الزمان عليه السلام وجود دارد كه در اينجا به چند نمونه از آنها اشاره مي شود:
1. پيروي از فقهاء
در حديثي منسوب به آن حضرت آمده است:
«اَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعُوا فيها اِلي رُواةِ حَديثِنا فَاِنَّهُمْ حُحَّتي عَلَيكُمْ وَ اَنَا حُجَّةُ اللّه؛ (1) در حوادث و مسائلي كه پديد مي آيد به راويان احاديث ما مراجعه كنيد، زيرا آنان حجت من بر شمايند و من حجت الهي هستم. » و در برخي از كتب آمده است «فَاِنَّهُمْ خَليفَتي؛ (2) آنان جانشينان من هستند. »
2. ايستادن به احترام نام حضرت
يكي از سنتهاي نيكو ايستادن به احترام لقب خاص آن حضرت: «قائم آل محمد» است و گاهي با شنيدن ساير لقبها و نامهاي حضرت نيز علاقه مندان بر مي خيزند و دستهاي خود را به علامت احترام و تعظيم بر سر مي گذارند. از امام صادق عليه السلام سؤال شد: دليل اين كار چيست؟ حضرت فرمود: «چون غيبت آن حضرت طولاني است، لذا هر كس او را بدين لقب كه اشاره اي است به دولت او و حسرتي است بر غربتش ـ ياد كند، آن جناب نيز با شدّت لطف به او نظر مي افكند و از عظمت و بزرگ داشت مقام مولا آن است كه در آن هنگامي كه مولاي بزرگوار به او نظر لطف بيندازد، او نيز از جاي برخيزد و از خداوند تعجيل در فرج او را طلب كند. » (3)
و نيز روايت شده است كه دعبل هنگامي كه قصيده خود را نزد حضرت رضا عليه السلام در خراسان خواند و به ذكر حضرت حجّت عليه السلام رسيد، امام رضا عليه السلام از جاي برخاست و دست مباركش را بر سر شريف خود گذاشت و فرمود: «اَللّهمّ عجّل فَرَجَه و سَهِّل مَخْرَجَهُ. » (4)
«اين ممنوعيت مربوط به زمان تقيه بوده است و امروز مانعي ندارد. »
3. ذكر نام خاص حضرت مهدي عليه السلام
از مسائلي كه عموم شيعيان از آن دوري مي جويند بردن نام خاص حضرت مهدي عليه السلام است در حالي كه اكثر علماء آن را ممنوع نمي دانند. آية اللّه مكارم شيرازي مي فرمايد: «اين ممنوعيت مربوط به زمان تقيه بوده است و امروز مانعي ندارد. » (5)
سؤال: بردن نام مبارك حضرت مهدي عليه السلام به نام خاص آن حضرت در مجامع عمومي چه حكمي دارد؟
آيت اللّه فاضل لنكراني: مانعي ندارد. (6)
4. گفتن جمله «و عجل فرجهم» در پايان تشهد
سؤال: در پايان تشهد نماز گفتن «و عجل فرج آل محمد» چه حكمي دارد؟
آيت اللّه مكارم شيرازي: احتياط آن است كه اين كار را نكند و مطابق با آنچه در رساله ها آمده است عمل نمايد. (7)
1) وسائل الشيعه، ج27، ص140، ح33424.
2) جواهر الكلام، ج21، ص395.
3) شرح اصول كافي، ملا صالح مازندراني، ج10، ص217، ح1.
4) شكوه فقاهت، ص310؛ استفتائات جديد، آية اللّه تبريزي، ص505، س 2208.
5) القواعد الفقهيه، ج1، ص494.
6) جامع المسائل، آية اللّه فاضل، ج2، ص492.
7) استفتائات جديد، آية اللّه مكارم، ج2، ص107، س263.
منبع : ماهنامه اطلاع رساني، پژوهشي، آموزشي مبلغان شماره58