واحد احياي سنت هاي حسنه
حق همسايه
زياد شنيده مي‌شود كه افرادي از دست همسايه هايشان ناراحت مي‌شوند و رنج مي‌برند. آيا علت اين امر چيست؟
قال علي عليه السلام: «اللَّه اللَّه في جِيرانِكُمْ، فَاِنَّهُمْ وَصِيةُ نَبِيكُمْ. ما زالَ يوصِي بِهِمْ حَتّي ظَنَنَّا اَنَّهُ سَيوَرِّثُهُمْ؛ خداي را خداي را، درباره همسايگانتان، [حقوقشان را رعايت كنيد كه] آنان وصيت پيامبرتان هستند. [آن حضرت] همواره به [خوشرفتاري با] همسايگان سفارش مي‌كرد تا آنجا كه گمان برديم براي آنان ارثي معين خواهد كرد.»
زياد شنيده مي‌شود كه افرادي از دست همسايه هايشان ناراحت مي‌شوند و رنج مي‌برند. آيا علت اين امر چيست؟ وقتي به دقت در اين امر بنگريم خواهيم ديد كه اين مسئله گاهي به نشناختن حقوق همسايه و گاهي هم به رعايت نكردن حقوق او مربوط مي‌شود، درحالي كه در مكتب ما نسبت به همسايه تأكيد خاصي شده است.
حديث فوق بخشي از وصيت مولا علي عليه السلام است كه در آستانه شهادت به فرزندان و پيروانشان فرمودند.
در عصر پيامبر اسلام كه رسول خداصلي الله عليه وآله در مدينه سكونت داشتند، يكي از مسلمين، همسايه بدي داشت كه از آزار او در امان نبود. روزي به حضور رسول خدا آمد و از همسايه‌اش شكايت كرد و گفت: «من همسايه‌اي دارم كه نه تنها خيري از او به من نمي‌رسد، بلكه از شرّ و آزار او، آسوده نيستم.»
پيامبر به علي عليه السلام و ابوذر و سلمان و يك نفر ديگر (كه راوي مي‌گويد به گمانم مقداد بود) فرمود: به مسجد برويد و با صداي بلند فرياد بزنيد: «لا اِيمانَ لِمَنْ لا يأْمَنُ جارُهُ بَوائِقَهُ؛ هر كس همسايه‌اش از آزار او آسوده نباشد ايمان ندارد.» آنها به مسجد رفتند و سه بار با صداي بلند اين دستور پيامبر را به گوش مردم رساندند.
امام صادق عليه السلام بعد از نقل اين داستان، با دست خود اشاره به اطراف كردند و فرمودند: تا چهل خانه در چهار طرف، همسايه به حساب مي‌آيند. 24
پي نوشت:
24) داستان دوستان، محمدي اشتهاردي، ج 4، ص 134، به نقل از اصول كافي، ج 2، ص 666، باب حق الجوار.
منبع: ماهنامه اطلاع رساني، پژوهشي، آموزشي مبلغان شماره 83.