محمود مهدي پور
دوازده نکته انتخاباتي ازقرآن
اعضاي جامعه اسلامي كه به عنوان «مؤمنين» شناخته مي شوند و همواره با ايمان، حاكم و سرپرست خويش را بر مي گزينند.

يكم: اعضاي جامعه اسلامي كه به عنوان «مؤمنين» شناخته مي شوند و نيازي به عنوان «شهروند» ندارند، همواره با ايمان، حاكم و سرپرست خويش را بر مي گزينند. نه تنها ايمان پذيرش فكري وجود خداست، بلكه مؤمن يك جا، نظام عقيدتي، نظام سياسي، و نظام حقوقي حاكم بر زندگي خويش را با معيار الهي انتخاب مي كند.
ايمان فقط تحوّلي از مقولة شناخت و باور در زندگي انسان نيست؛ مجموعه اي از شناخت، باور، محبّت و عمل است.
مؤمن، خدا را مي شناسد، باور دارد، و به او محبت مي ورزد. او را به عنوان ولي و حاكم و سرپرست شايستة انسان و جهان مي شناسد و تنها او و نمايندگان او را به عنوان حاكمان مشروع و مفيد در زندگي اجتماعي پذير است.
«اَللهُ وَلِي الَّذينَ آمَنُوا يُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ اِلَي النُّورِ»؛ (1) «خداوند ولي كساني است كه ايمان آوردند. آنهارا از تاريكيها به سوي نور مي برند.»
دوم: پذيرش و گزينش افراد و اشخاصي در برابر خدا و در كنار او بدون اذن الهي، و قبول فرمان و سلطة آنان بدون دستور خداوند، نوعي شرك است كه با ايمان همخواني ندارد و عامل تسلط شيطان بر زندگي انسانهاست. «اِنَّما سُلطانُهُ عَلَي الَّذينَ يَتَوَلَّونَهُ وَ الَّذينَ هُم بِهِ مُشرِكونَ؛» (2) «تسلط او (شيطان) تنها بر كساني است كه او را به سرپرستي خود برگزيده اند، و آنها كه نسبت به خدا شرك مي-ورزند.»
سوم: انتخاب رئيس جمهور و هر وكيل و وزير و كارگزاري، به انگيزة تأمين نيازهاي گوناگون اجتماعي صورت مي گيرد، و انسان از ديگران انجام كاري را مي خواهد كه خود از انجام آن ناتوان است. نيازهاي دفاعي، نيازهاي اقتصادي، نيازهاي معرفتي، و نيازهاي گوناگون اجتماعي، زير بناي فكري گزينشها و انتخاب مسئولان و مديران است.
در تفكر توحيدي، بشريت غير از خدا، ولي (3)، نصير(4)، شفيع(5)، نگهدارنده (6) و مرشد(7) و راهنمائي ندارد و مي داند كه از هيچ كس و هيچ نيرويي بدون حول و قوّه او، كراي ساخته نيست. بنابراين حاكم و ولي مطلق هستي اوست و قبل از هر كار بايد نظر الهي را شناخت و خوشنودي او را در نظر گرفت.
چهارم: رياست جمهوري در تفكر اسلامي جدا از جايگاه ولايت و رهبري، سمتي داراي جايگاه عقيدتي و فقهي نيست؛ بلكه رئيس جمهور نقش معاون اول و وزير حاكم و والي اصلي در امت اسلامي را ايفا مي كند. از اين رو شرط اوّل مشروعيت و صلاحيت رئيس جمهور، هماهنگي كامل با ولايت فقيه است. در اين انديشه رياست جمهوري، جايگاه معاون، مشاور، يار و نزديك ترين همكار اجرائي ولي فقيه را گرفته است و مجري سياستها و رهنمودهاي مصوّب رهبري و قوانين ابلاغ شده از سوي قوّه مقننّه كشور است.
پنجم: انسانها در تفكر قرآني سه گروه اند:
1. مؤمنين و متقين؛
2. كفار و مشركين؛
3. منافقان.
در انتخابات جامعة اسلامي كه براي گزينش مديران و مسئولان عالي جامعة اسلامي صورت مي گيرد، هيچ كس حق ندارد به كفار و مشركان و احياناً منافقان رأي بدهد و نهاد شوراي نگهبان بايد صلاحيت عقيدتي، اخلاقي و سياسي كانديداها را احراز كند و كفار و منافقان در جامعه اسلامي هرگز نبايد به رياست جامعه اسلامي چشم طمع بدوزند. ايمان با گزينش كفار و منافقان و پذيرش سلطه آنان بر جامعة اسلامي و حتي بر يك مؤمن سازگار نيست. (8)
ششم: رئيس جمهور صالح در تفكر قرآني شاخصهاي معرفتي، اخلاقي، رفتاري و عقيدتي ويژه اي دارد، كه بدون اين ويژگيها، غاصب محسوب مي شود.
ايمان و اسلام باوري، قرآن شناسي و سنت شناسي، عدالت محوري و تقوا مداري، توانايي بدني و دشمن شناسي، زهد و ساده زيستي، و صداقت و مديريت مكتبي، از اصلي ترين شرايط رئيس جمهور صالح در نظام اسلامي است.
هفتم: همان گونه كه هماهنگي وزرا با رئيس جمهور ضرورت دارد و زنجيرة مديريت كشور بايد همفكري و همكاري داشته باشند و مديران كل با استانداران، و فرمانداران با استانداران همراهي و همدلي برقرار كنند، هماهنگي حاكمان و رهبري، و رئيس جمهور با نظام بخش انسان و جهان و آفرينندة آسمان و زمين ضروري و سرحلقة تمام هماهنگيها و توفيقهاست.
پيام آوران الهي نخستين حلقه هاي هماهنگي با اوامر الهي هستند، و پيشوايان معصوم: دومين حلقه در ارتباط با نبي گرامي اسلام صلي الله عليه وآله و فقيهان جامعه الشرائط سومين حلقه و رابط امّت اسلامي با پيشوايان پاك محسوب مي شوند.
هشتم: انتخابات به طور عام و انتخاب رياست جمهوري، در تفكّر اسلامي، از يك سو حق مردم است و از ديگر سو وظيفه آنان، حضور در صحنه و شركت در رأي گيري حق مردم و وظيفه اي فراگير و همگاني است.
عقل و انديشه حكم مي كند كه هيچ كس نسبت به سرنوشت خويش بي تفاوت نباشد و عقل و فطرت و عدالت خواهي ايجاب مي كند كه شايسته ترين فرد در جايگاه خدمت و كرسي رياست امت اسلامي قرار گيرد. راه تشخيص صالح ترينها، عكس و فيلم زيباتر و تبليغات بيشتر نيست؛ استواري در ايمان، سابقة جهاد، نشاط و كارايي، صلابت در پاسداري از ارزشها، و تقوا و عدالت محوري و ايثار و فداكاري و دانش و آگاهي، ترازوي ارزيابي انسانهاست.
نهم: پس ازولي فقيه، مهم ترين مسئله در زندگي جامعه ما، رياست جمهوري و قوة مجرية كشور است. امنيت، عدالت، استقلال، آزادي، اتحاد اجتماعي، رفاه و آسايش عمومي و تعالي فرهنگي تا حدود زيادي به مواضع و رفتار و عملكرد وي ارتباط دارد. شناسايي، گزينش، حمايت و ياري و نصرت «شايسته ترين فرد» براي تصدي اين جايگاه، وظيفه اي عمومي است كه پاسداري از حقوق و وظايف اجتماعي بدون اين اقدام ميسّر نيست.
دهم: تفكيك رهبري معنوي از رهبري سياسي فاجعه اي بزرگ است كه سرانجام به خانه نشيني و انزواي قرآن و حضور و سلطة قوانين و معيارهاي به اصطلاح جهاني در زندگي مسلمانان مي انجامد.
هدايت فرهنگي از هدايت سياسي تفكيك پذير نيست، از اين رو اين تمركز در ولي فقيه تبلور يافته است.
يازدهم: در عصر غيبت معيارهاي معروف و منكر و شاخصهاي صالح و ناصالح تغيير نكرده و نمي كند. ارزشها و احكام الهي جاودانه است و حلال و حرام نبوي تا قيام قيامت معتبر است.

رئيس جمهور و نماينده مجلس و هر مسئول نظام اسلامي بايد در آغاز در ترازوي عقيدتي و زن شود، سپس با ترازوي اخلاق، رفتار و كردارش ارزيابي گردد، سپس تواناييهاي علمي و فنّي وي مورد توجه قرار گيرد. دانش و تخصّص يك معيار است، ولي تنها معيار و نيز معيار اوّل نيست.
سوابق ارزشي در صورتي معتبر است كه تداوم يابد. وگرنه در جهت مثبت و منفي ميزان حال فعلي افراد است. داوطلبان را با ميزان قرآن و عترت: بسنجيم و شايسته ترين را برگزينيم.
دوازدهم: ايجاد جامعه اي از اولياء الله و تشكل جهاني حزب الله، هدف نهايي و عالي حكومت اسلامي است. اولياء الله كساني هستند كه فرمان خدا بر تمام ابعاد زندگي آنان حاكم شده است. چشم و گوش و دهان و دست و پاي آنان و حتي عواطف و احساسات و قلب و روح آنان تسليم خداست و پيدايش چنين جامعه اي، از بزرگ ترين اهداف پيامبران و اولياي الهي است. رئيس جمهور و ديگر كارگزاران جامعه اسلامي بايد رو بدين سمت و سو داشته باشند و موازين و معيارها و روشهاي غربي و آرمانهاي كفّار را در جامعة اسلامي پي-گيري نكنند.
«وَ مَن يَتَوَلَّ اللهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا، فَاِنَّ حِزبَ اللهِ هُمُ الغالِبُونَ»؛ (9) «و كساني كه ولايت خدا و پيامبر او و افراد با ايمان را بپذيرند، (پيروزند؛ زيرا) حزب (و جمعيت) خدا پيروز است.»
ايمان و اسلام باوري، قرآن شناسي و سنت شناسي، عدالت محوري و تقوا مداري، توانائي بدني و دشمن شناسي، زهد و ساده زيستي، و صداقت و مديريت مكتبي، از اصلي ترين شرايط رئيس جمهور صالح در نظام اسلامي است.
پيروز و حزب الله كسي است كه خدا و پيامبر و انسانهاي با ايمان را به ولايت برگزيند. پيروزي در دنيا و فلاح در آخرت در گرو گزينش اولياي الهي است.
1) بقره/ 256.
2) 2. نحل/ 100.
3) 3. انعام/ 70.
4) 4. شوري/ 31.
5) 5. انعام / 51.
6) 6. رعد/ 37.
7) 7. كهف/ 17.
8) 8. مائده/ 51 و 81.
9) 9. مائده / 56.
منبع : ماهنامه اطلاع رساني، پژوهشي، آموزشي مبلغان شماره67