ابوالفضل هادي منش
زشتي تهمت
هر گاه مؤمن به برادرش تهمت بزند ايمان در قلبش از بين مي رود همان گونه که نمک در آب ناپديد مي شود.
1. پست ترين عمل: عن اميرالمؤمنين عليه السلام أنَّهُ قالَ: «لاقُحَّةَ کَالبُهْتِ؛ 196 هيچ پستي اي مانند بهتان و تهمت زدن نيست.»
2. از بين برنده ايمان: عن الصادق عليه السلام أنَّهُ قالَ: «إِذَا اتَّهَمَ الْمُؤْمِنُ أخاهُ إِنْماثَ الإيمَانُ مِنْ قَلْبِهِ کَمَا يَنْماثُ الْمِلْحُ في الماءِ 197؛ هر گاه مؤمن به برادرش تهمت بزند ايمان در قلبش از بين مي رود همان گونه که نمک در آب ناپديد مي شود.»
3. از بين برنده بزرگي و شکوه: عن الصادق عليه السلام أنَّهُ قالَ: «إِذَا اتَّهَمَ الْمُؤْمِنُ أخاهُ فِي دِينِهِ فَلاحُرْمَةَ بَينَهُما 198 ؛ هر گاه مؤمني برادرش را در دينش متهم سازد، ديگر حرمتي بين آن دو باقي نمي ماند (پرده دري مي شود).»
زبان در دهان اي خردمند چيست؟ کليد در گنج صاحب هنر
چو در بسته باشد چه داند کسي که جوهر فروش است يا پيله ور
پيامد دوري نکردن از مواقف تهمت
1. سزاواري تهمت خوردن: عن رسول الله صلي الله عليه و آله أنَّهُ قالَ: «أوْلَي النَّاسِ بِالتُّهْمَةِ مَنْ جالَسَ أَهْلَ التُّهْمَةِ 199 ؛ سزاوارترين مردم بر تهمت کسي است با اهل تهمت همنشيني کند.»
2. همنشينان بد: عن اميرالمؤمنين عليه السلام أنَّهُ قالَ: «إيّاکَ وَ مَواطِنَ التُّهْمَةِ وَ الْمَجْلِسَ الْمَظْنُونَ بِهِ السُّوءُ فَإنَّ قَرِينَ السُّوءِ يَغُرُّ جَليسَهُ 200؛ بر تو باد دروي از محلهاي تهمت خوردن و مجالسي که گمان بد به آن مي زنند. زيرا همنشين بد، دوست خود را فريب مي دهد.»
3. سرزنش خود: عن اميرالمؤمنين عليه السلام اَنَّهُ قالَ: «مَنْ وَقَفَ نَفْسَهُ مَوْقِفَ التُّهْمَةِ فَلا يَلُومَنَّ مَنْ اَساءَ بِهِ الظَنَّ؛ 201 کسي که خود را در موضع تهمت خوردن قرار دهد [و از مجالس آن دوري نکند] پس نبايد کساني را که به او گمان بد مي برند سرزنش کند (بايد خود را سرزنش کند).»
پي نوشت:
196) غررالحکم، ج 6، ص 349.
197) اصول کافي، ج 2، ص 361.
198)امالي صدوق، ص 28..
199) بحار الانوار، ج 75، ص 90.
200) همان.
201) همان، ص 91.
منبع: ماهنامه اطلاع رساني، پژوهشي، آموزشي مبلغان شماره 71.