واداشتن خانواده به نماز
قرآن کريم مى فرمايد:
«و خانواده ات را به نماز فرمان ده و خود بر آن شكيبا باش. ما از تو جوياى روزى نيستيم، ما به تو روزى مى دهيم، و فرجام نيك براى پرهيزگارى است.»
«و در اين كتاب از اسماعيل ياد كن؛ زيرا كه او درست وعده و فرستاده اى پيامبر بود. و خاندان خود را به نماز و زكات فرمان مى داد و همواره نزد پروردگارش پسنديده بود.»
«اى پسرك من، نماز برپا دار و به كار پسنديده وادار و از كار ناپسند بازدار و بر آسيبى كه بر تو وارد آمده است شكيبا باش. اين حاكى از عزمِ در امور است.»
«پروردگارا، من يكى از فرزندانم را در درّه اى بى كشت، نزد خانه محترم تو، سكونت دادم، پروردگارا، تا نماز به پا دارند، پس دلهاى برخى از مردم را به سوى آنان گرايش ده و آنان را از محصولات مورد نيازشان روزى ده، باشد كه سپاسگزارى كنند.»
امام علىّ عليه السّلام :
پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله با خواندن نماز خود را به رنج مى افكند، با آنكه مژده بهشت شنيده بود. چون خداوند سبحان گفت: (و خانواده ات را به نماز فرمان ده و خود بر آن شكيبا باش). پس خانواده اش را به آن فرمان مى داد و خود بر انجام آن شكيبايى مى ورزيد.
پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله :
براى داود پيامبر خدا ساعتى از شب بود كه در آن، خانواده اش را بيدار مى كرد و مى گفت: اى خاندان داود! برخيزيد و نماز بخوانيد. همانا اين ساعتى است كه خداوند دعا را در آن اجابت مى كند، مگر از ساحر و باجگير.
امام علىّ عليه السّلام: به پسرانتان، نماز را بياموزيد و هنگامى كه به هشت سالگى رسيدند بر آن، مؤاخذه اشان كنيد.
منبع: کتاب اسرار نماز از محسن قرائتي