نامه امّ سلمه
پس از آنكه امام حسن مجتبي (ع) در مدينه (بوسيله زهري كه معاويه فرستاده بود) به شهادت رسيد، معاويه در مراسم حج شركت كرد، و سپس ‍ به مدينه آمد، تصميم گرفت بالاي منبر رود و در حضور اصحاب و مسلمين به لعن و ناسزاگوئي به ساحت مقدس علي (ع) بپردازد. به او گفته شد كه سعد وقاص در مدينه است و به اين كار راضي نيست ، او را نزد خود حاضر كن و به اين كار راضي كن . معاويه ، سعد را نزد خود طلبيد و جريان را به او گفت ، سعد گفت : اگر در مسجد ، علي (ع) را لعن كني ، من از مسجد خارج مي شوم ، و ديگر به مسجد باز نمي گردم ، معاويه از تصميم خود منصرف شد. وقتي كه پس از مدتي ، سعد وقاص از دنيا رفت ، معاويه بر بالاي منبر، علي (ع) را لعن كرد، و به كارگزارانش دستور داد كه آن حضرت را بر بالاي منبر، لعن كنند، آنها دستور معاويه را اجرا نمودند. امّ سلمه (همسر نيك پيامبر (ص)) براي معاويه نامه نوشت كه : شما با اين كار، خدا و رسولش را لعنت مي كنيد، زيرا شما وقتي علي (ع) را لعن مي كنيد، در حقيقت آنكس را كه علي (ع) را دوست دارد نيز لعن مي كنيد، و من گواهي مي دهم كه خدا و رسولش ، علي (ع) را دوست مي داشتند، ولي معاويه به سخن امّ سلمه ، اعتنا نكرد.
داستان دوستان/محمدمحمدي اشتهاردي