بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 126" ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفاضَ النَّاسُ ..."، فرموده: اهل حرم در مشعر وقوف مىكردند و ساير مردم در عرفات، و اهل حرم از مشعر حركت نمىكردند تا اهل عرفات به مشعر برسند، در همان ايام مردى كه نامش ابو سيار بود، و الاغى سرحال داشت، از همه اهل عرفات جلو مىافتاد، و در نتيجه همين كه اهل مشعر او را مىديدند مىگفتند: اينك ابو سيار از عرفات رسيد، آن وقت حركت مىكردند، پس خداى تعالى دستورشان داد همگى بايد به عرفه وقوف كنند و از آنجا كوچ كنند. «1»مؤلف: در اين معنا رواياتى ديگر نيز هست.و در تفسير عياشى از امام صادق(ع) روايت آورده كه در تفسير آيه:" رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً" فرمود: منظور از حسنه رضوان خدا و بهشت در آخرت است، و نيز سعة رزق و حسن خلق در دنيا است. «2»و از همان جناب روايت شده كه فرمود حسنه در دنيا رضوان خدا و توسعه در معيشت، و همنشين خوب، و در آخرت بهشت است. «3»و از على(ع) روايت شده كه فرمود: (حسنه در دنيا همسر صالح، و در آخرت حوريه است، و منظور از عذاب آتش همسر بد است). «4»مؤلف: اين روايات از باب شمردن مصداق است، و گرنه آيه شريفه مطلق است، و از آنجايى كه رضوان اللَّه چيزى است كه ممكن است نمونهاش و ظهور ناقصش در دنيا، و ظهور تامش در آخرت حاصل شود، از اين جهت مىتوان آن را هم از حسنات دنيا شمرد هم چنان كه در روايت اولى شمرده، و هم از حسنات آخرت، هم چنان كه در روايت دومى شمرده.و در كافى از امام صادق(ع) روايت كرده كه در ذيل آيه شريفه:" وَ اذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُوداتٍ ..."، فرموده: مراد از اين ايام، ايام تشريق است چون عرب وقتى در منا اقامت مىكرد، بعد از قربانى شتر به تفاخر مىپرداخت، يكى مىگفت: پدر من چنين و چنان بود، آن ديگرى مىگفت پدرم چنين و چنان بود، خداى تعالى فرمود: (فَإِذا قَضَيْتُمْ مَناسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَذِكْرِكُمْ آباءَكُمْ، أَوْ أَشَدَّ ذِكْراً، چون از مناسك خود پرداختيد به ياد خدا بيفتيد، همانطور كه به ياد پدران خود مىافتيد، بلكه بيشتر و شديدتر از ياد پدران)، و تكبير اين است كه بگويى: اللَّه اكبر، اللَّه اكبر لا اله الا اللَّه، و اللَّه اكبر، و للَّه الحمد، اللَّه اكبر على ما هدينا اللَّه_______________(1 و 2 و 3) تفسير عياشى ج 1 ص 97- 98- 99(4) مجمع البيان ج 2 ص 298
لطفا منتظر باشید ...
