" كلمه" و" روح" بودن عيسى (ع) - ترجمه تفسیر المیزان جلد 5

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 5

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

از مخاطبين را بيان كند.

البته اين احتمالى بيش نيست و ظاهر سياق كه دلالت مى‏كند بر اينكه جمله:" إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ ..." تعليل جمله:" لا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ" است، اين احتمال را بعيد مى‏سازد، براى اينكه لازمه تعليل بودن آن جمله اين است كه خطاب مخصوص به نصارا باشد و اگر هم كلمه" مسيح مبارك" را آورد و هم كلمه" عيسى" را و هم نام مادرش مريم را، براى اين بود كه ديگر كسى پيدا نشود و كلام خداى را به معنايى ديگر معنا نكند و نيز براى اين بود كه كلام دليلى باشد بر اينكه عيسى يك انسان مخلوق بوده مثل هر انسانى ديگر كه از مادرى متولد مى‏شود و جمله:" وَ كَلِمَتُهُ أَلْقاها إِلى‏ مَرْيَمَ" تفسيرى است براى معناى كلمه، چون كلمه در اينجا همان كلمه" كن" يعنى كلمه خلقت و ايجاد است كه اين كلمه وقتى بر مريم بتول يعنى بكر و دست نخورده القاء شده باردار بر عيسى روح اللَّه گرديد با اينكه اسباب عادى از قبيل ازدواج و غيره در بين نبود. آرى كلمه" كن" چنين است كه" إِذا قَضى‏ أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ" «1».

و بر اين حساب تمامى موجودات عالم كلمه خدايند، چيزى كه هست موجودات ديگر غير عيسى بن مريم اگر موجود مى‏شوند پاى اسباب عادى در موجود شدنشان در كار است و تنها موجودى كه در خلقتش سببى از اسباب عادى در موجود شدنشان در كار است و تنها موجودى كه در خلقتش سببى از اسباب عادى را فاقد بوده عيسى (ع) است و به همين جهت در اين آيه مختص به اسم" كلمه" شده، چون بعضى از سبب‏هاى عادى در ولادت او وجود نداشته است.

" كلمه" و" روح" بودن عيسى (ع)

" وَ رُوحٌ مِنْهُ" و مطابق آيه شريفه:" يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي" «2» روح از عالم امر است و عيسى (ع) كلمه" كن" خدا بود و چون كلمه" كن" از عالم امر است پس عيسى روح نيز بود، ما در سابق يعنى در جلد سوم اين كتاب آنجا كه از خلقت عيسى بحث مى‏كرديم در باره اين آيه سخن گفتيم.

" فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لا تَقُولُوا ثَلاثَةٌ انْتَهُوا خَيْراً لَكُمْ، إِنَّمَا اللَّهُ إِلهٌ واحِدٌ" حرف" فا" كه در اول اين جمله در آمده،" فاء" تفريع است و مى‏فهماند مطلب نتيجه‏اى است كه از اول كلام گرفته مى‏شود، چون گفتار در اول به وسيله جمله:

(1) چون قضاى امرى رانده باشد، براى ايجاد آن همين بس كه بگويد باش، كه آن امر بدون درنگ موجود شود." سوره آل عمران، آيه 47".

(2)" سوره اسرى، آيه 85".

/ 657