لطفا منتظر باشید ...
در مواردى كه اخراج مردم از ظلمات به نور به رسول يا كتاب نسبت داده مىشود اذن خدا به معناى رضاى او است
" وَ يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ" در اينكه ظلمت را به صيغه جمع و نور را به لفظ مفرد آورده اشاره است به اينكه راه حق هر چند كه بر حسب مقامات و مراحل متعدد است، ولى در آن اختلاف و تفرق وجود ندارد، به خلاف طريق باطل كه همانطور كه گفتيم سراپا اختلاف است و اهل هر طريقى اهل طرق ديگر را دشمن مىدارد و از آنها متنفر است.هر جا كه اخراج از ظلمات به سوى نور به غير خداى تعالى نسبت داده شود مثلا بگوئيم پيغمبر خدا و يا كتاب خدا مردم را به اذن خدا از ظلمتها به سوى نور بيرون مىآورد، در اينگونه موارد اذن خداى تعالى به معناى رضاى او خواهد بود، نظير اين آيه كه مىفرمايد:" كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ" «5»، و در اين آيه اخراج مردم از ظلمات به سوى نور را مقيد كرد به اذن پروردگارشان تا با اين وسيله توهم استقلال انبيا در(1) سوره زمر، آيه 7".(2)" سوره توبه، آيه 96".(3)" سوره جمعه، آيه 5".(4) كسانى كه ايمان آوردند و ايمان خود را با ظلم نياميختند، چنين كسانى- از هر محروميت و شقاوتى- ايمنند، و همين كسان راه يافتگانند." سوره انعام، آيه 82".(5) كتابى كه به سوى تو نازل كرديم تا مردم را به اذن پروردگارشان از ظلمتها به سوى نور بيرون سازى." سوره ابراهيم، آيه 1".
