بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
را در گمراهى و اشتباهشان تاييد و تشويق مىنمود، از آن جمله اين بود كه يهود مىگفتند:" يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ- خدا دست بسته است"، و بعد از ايجاد و به جريان انداختن نظام جارى در عالم اسباب، ديگر نمىتواند چيزى از آن نظام را به طور خرق عادت تغيير دهد.دوم- اين بود كه اينان نمىفهميدند كه معجزه اگر از قبيل معجزاتى باشد كه خود خداى تعالى هر كدام را به يكى از انبياى گرامى خود اختصاص داده، و به تقاضاى مردم نازل نشده باشد، البته اينگونه معجزات مفيد به حال مردم است، چون شاهد صحت ادعاى پيغمبر صاحب معجزه بوده و هيچ محذورى هم بر آن مترتب نمىشده، مانند عصا و يد بيضاى موسى (ع) و مرده زنده كردن و به كور مادرزاد و جذامى شفا دادن و مرغ آفريدن حضرت مسيح (ع) و قرآن رسول خدا (ص).و اما اگر از قبيل معجزاتى باشد كه خود مردم درخواست آن را كردهاند، سنت پروردگار در چنين معجزاتى اين بوده كه درخواست كنندگان را در صورت ديدن آن معجزه و ايمان نياوردن، بدون مهلت عذاب مىفرموده، مانند معجزات نوح، هود، صالح و امثال آنان.در قرآن كريم آيات بسيارى بر اين معنا دلالت مىكند. مانند آيه" وَ قالُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ وَ لَوْ أَنْزَلْنا مَلَكاً لَقُضِيَ الْأَمْرُ ثُمَّ لا يُنْظَرُونَ" «1» و آيه" وَ ما مَنَعَنا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآياتِ إِلَّا أَنْ كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ وَ آتَيْنا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِها وَ ما نُرْسِلُ بِالْآياتِ إِلَّا تَخْوِيفاً" «2» و در آيه مورد بحث اشاره بهر دو قسم معجزه كرده و فرموده:" وَ قالُوا لَوْ لا نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّ اللَّهَ قادِرٌ عَلى أَنْ يُنَزِّلَ آيَةً وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ" «3» چنانچه مىبينيد در اين آيه مىفرمايد: خدا قادر است بر اينكه معجزهاى را كه فرض شود نازل كند و چطور ممكن است كسى كه مسماى به اسم" اللَّه" است چنين قدرت مطلقهاى نداشته باشد، و اگر در جواب، لفظ" رب" را كه در سؤال بود به اسم جلاله" اللَّه" تبديل نمود براى اين بود كه دلالت بر برهان و علت حكم نموده، بيان كند كه چرا قدرت او مطلقه است.(1) و گفتند چرا فرشتهاى بر او نازل نشد، ما اگر فرشته نازل مىكرديم هر آينه امر (عذاب) گذرا و حتمى مىشد، و ديگر مهلت داده نمىشدند. سوره انعام آيه 8(2) و باز نداشت ما را از فرستادن آيتها، مگر همين معنا كه پيشينيان آن را تكذيب كردند، (مثلا) ما ثمود را ناقهاى داديم كه هر كسى را بينا و هدايت مىكرد مع ذلك به آن ناقه ستم كردند، و ما آيتها نمىفرستيم مگر براى تخويف و ترساندن. سوره اسراء آيه 59(3) و گفتند: چرا بر وى از جانب پروردگارش آيهاى نازل نمىشود؟ بگو خدا قادر است كه آيه نازل كند ولى بيشترشان نمىدانند. سوره انعام آيه 37
لطفا منتظر باشید ...
