ترجمه تفسیر المیزان جلد 7

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 7

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

است، جا دارد كه تسليمش شده و از غضبش بترسيد.

" وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ ..."

در اينجا پاره‏اى از اسماء و صفات خدا ذكر شده، و غرض از ذكر آن بيان مطالب قبلى و تعليل آن است، زيرا نخست فرمود: هدايت صحيح آن است كه او هدايت كند، آن گاه همين هدايت را به طور اجمال تفسير كرد به تسليم شدن در برابر دستورهاى خداوند و نماز و تقوا كه خلاصه و فشرده جميع احكام ديگر دين است. آن گاه جهت و دليل اين معنا را كه چطور هدايت او هدايتى است كه نمى‏توان از قبولش شانه خالى كرد، چنين بيان فرمود كه چون حشر همه به سوى او است. سپس به بيان كاملترى چنين فرمود:" او كسى است كه آسمان‏ها و زمين را به حق آفريده ..." پس اسماء و صفاتى كه در اين بيان و احتجاج ذكر شده، اسماء و صفاتى است كه اگر يكى از آنها ذكر نمى‏شد، بيان حجت تمام نبود.

مثلا همين جمله مورد بحث، با اينكه جمله كوتاهى است، و ليكن خود متضمن حجت و دليل دندان‏شكنى است. زيرا در اين جمله مى‏فرمايد خلقت همه عالم فعل حق تعالى است، و همه آنها را به حق آفريده نه به باطل، و فعلى كه به حق انجام شده و يك خردل باطل در آن راه ندارد، ناچار غايت و غرضى در انجامش منظور بوده، و غرض از خلقت عالم همانا بازگشت به سوى او است و اين حجت يكى از دو حجتى است كه آيه شريفه" وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما باطِلًا ذلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا ..." «1» متضمن آن است.

" وَ يَوْمَ يَقُولُ كُنْ فَيَكُونُ"- سياق آيه دلالت دارد بر اينكه: مقصود از آن چيزى كه خدايش مى‏گويد:" موجود شو، پس موجود مى‏شود" همان روز حشر است، گر چه خلقت هر موجود ديگرى هم همين طور است، به شهادت اينكه فرمود:" إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ" «2» كلمه" يوم" ظرفى است متعلق به" يقول" و معنايش اين است:" روزى كه به قيامت مى‏گويد موجود شو، موجود مى‏شود" بعضى از مفسرين گفته‏اند: مخاطب در خطاب" كن"" شى‏ء" است، يعنى روزى كه به چيزى مى‏گويد به هستى درآى و آن چيز هم به هستى درمى‏آيد. و ليكن آنچه ما گفتيم با سياق آيه مناسب‏تر است.

(1) و ما آسمان و زمين و آنچه را كه در بين آن دو است به باطل نيافريديم، آن گمان كسانى است كه كفر ورزيدند ... سوره ص آيه 27

(2) فرمان نافذ خدا (در عالم) چون اراده خلقت چيزى را كند به محض اينكه گويد" باش" بلافاصله موجود خواهد شد. سوره يس آيه 82

/ 546