ترجمه تفسیر المیزان جلد 7

آيه آن را دفع مى‏نمايد.

" وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ ..."

" حيق" به معناى حلول و رسيدن است، در مفردات راغب است كه بعضى‏ها گفته‏اند:

اصل" حيق"،" حق" بوده، و با قلب" قاف" به" ياء" بدين صورت درآمده است، مانند كلمه" زال" كه اصلش" زل" بوده است، و لذا در آيه" فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطانُ" بعضى‏ها قرائت كرده‏اند:" فازالهما الشيطان" و به همين منوال است" ذمه" و" ذامه" «1».

و اما" استهزاء" كفار به پيغمبران عبارت بوده از اينكه عذابى را كه آن حضرات مردم را از آن بيم مى‏داده‏اند و به نزول آن تهديد مى‏كرده‏اند مسخره مى‏نمودند، و در نتيجه همان عذاب بر آنان نازل مى‏شد، در آيه اول خداوند هم رسول گرامى خود را دلخوش كرده و هم مشركين را انذار نموده، و در آيه دوم مردم را به اينكه از شنيدن موعظه پند گيرند امر فرموده است.

(1) مفردات راغب ص 137