ترجمه تفسیر المیزان جلد 7

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 7

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مى‏گويند:" حكمت الدابة بالحكمة- حيوان را به وسيله حكمه (دهنه) منع كردم" و نيز مى‏گويند:" احكمتها- براى حيوان لگام درست كردم" و همچنين طناب كشتى را" حكمه" ناميده مى‏گويند:" حكمت السفينة و احكمتها" و شعر شاعر هم كه گفته است:" أ بنى حنيفة احكموا سفهاءكم" به اين معنا است كه: اى قبيله بنى حنيفه افراد نادان و سفيه خود را لگام كنيد «1».

اين كلمه وقتى به خداى تعالى نسبت داده شود، اگر در مساله تكوين و خلقت باشد معناى قضاى وجودى را كه ايجاد و آفرينش باشد مى‏دهد كه مساوق با وجود حقيقى و واقعيت خارجى به مراتب آن است، مانند آيه" وَ اللَّهُ يَحْكُمُ لا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ" «2» و آيه" وَ إِذا قَضى‏ أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ" «3» و به اعتبارى مى‏توان آيه" قالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُلٌّ فِيها إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَكَمَ بَيْنَ الْعِبادِ" «4» را از اين باب گرفت.

و اگر در تشريع باشد معناى قانون‏گذارى و حكم مولوى را مى‏دهد، و به اين معنا است آيه" وَ عِنْدَهُمُ التَّوْراةُ فِيها حُكْمُ اللَّهِ" «5» و آيه" وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْماً" «6» و لذا در آيه" وَ جَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَ الْأَنْعامِ نَصِيباً فَقالُوا هذا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَ هذا لِشُرَكائِنا"- تا آنجا كه مى‏فرمايد-" ساءَ ما يَحْكُمُونَ" «7» كسانى را كه به خود اجازه تشريع و قانون‏گذارى را داده‏اند ملامت كرده.

و وقتى همين لفظ به انبيا (ع) نسبت داده شود معناى قضا را كه يكى از منصب‏هاى الهى است و خداوند انبياى خود را به آن منصب تشريف و اكرام كرده افاده مى‏كند، و در اين باره فرموده است:" فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ عَمَّا جاءَكَ مِنَ الْحَقِّ"

(1) مفردات راغب ص 126

(2) خداوند مى‏داند قضا راى و كسى نيست كه قضاى او راى عقب اندازد. سوره رعد آيه 41

(3) و وقتى قضايى راى براند، راندنش چنين است كه به آن مى‏گويد بباش پس وجود مى‏يابد. سوره بقره آيه 117

(4) آنان كه در دنيا استكبار كردند (در پاسخ ضعيفان) مى‏گويند: (نه) همه ما در اين آتشيم، كه خدا در ميان بندگان حكم خود راى راند. سوره مؤمن آيه 48

(5) و نزد ايشان است تورات، كه در آن حكم خدا است. سوره مائده آيه 43

(6) كيست كه حكمش بهتر از حكم خدا باشد؟. سوره مائده آيه 50

(7) و از زراعت و چارپايان كه مخلوق خدايند بهره‏اى براى خدا قرار داده و به زعم خود گفتند: اين سهم خدا و اين بهره شركاء ما- تا آنجا كه فرمود- چه بد حكمى بود كه كردند. سوره انعام آيه 136

/ 546