بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
اين اختلافى كه در مورد نوشته شدن آيه است كشف مىكند از اينكه مراد از نوشته شدن، قضاى الهى و ظهور حكم او است، و اختلاف در موضع كتابت از جهت اختلاف در اعتبار است، مثلا آن روايتى كه مىگويد آيه شريفه بين دو چشم امام نوشته شده آيه را وجهه و هدف امام قرار داده و مىرساند كه امام هميشه متوجه اين آيه است. و آن روايتى كه مىگويد آيه شريفه بين دو كتف امام نوشته شده منظور از آن اين است كه بار امامت به دوش آن حضرت گذاشته شده و ظهور و تاييد امام به بركت اين آيه است. و آن روايتى كه مىگويد آيه شريفه به بازوى راست امام نوشته شده مىرساند كه اين آيه برنامه عملى امام است و تقويت و تاييد امام در عمل به وسيله اين آيه است.اين روايت و آن دو روايتى كه قبل از آن ايراد شد آنچه را كه در بيان آيه گفتيم كه آيه ظهور دارد در اينكه مراد از تماميت كلمه، ظهور دعوت اسلامى و لوازم آن از قبيل نبوت رسول خدا (ص) و نزول قرآن و امامت ائمه اهل بيت (ع) است را تاييد مىكند.در تفسير عياشى در ذيل آيه" فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ" از محمد بن مسلم روايت شده كه گفت: من از امام (ع) پرسيدم مردى ذبح مىكند و در هنگام ذبح" لا اله الا اللَّه" و يا" سبحان اللَّه" و يا" الحمد للَّه" و يا" اللَّه اكبر" مىگويد آيا اينگونه ذكرها كفايت از" بسم اللَّه" مىكند؟ فرمود: آرى همه اينها اسماى خداى تعالى است «1».و نيز در همين تفسير عياشى از ابن سنان روايت شده كه گفت: از امام صادق (ع) پرسيدم آيا خوردن ذبيحه پسر بچه و زنان حلال است؟ فرمود: آرى، در صورتى كه زن مسلمان باشد و در هنگام ذبح اسم خدا را ببرد ذبيحهاش حلال است، و همچنين پسر بچه در صورتى كه بازويش قدرت ذبح را داشته باشد و در هنگام ذبح اسم خدا را ببرد ذبيحهاش حلال است، و اگر هم مرد مسلمان بردن اسم خدا را فراموش كند باز خوردن ذبيحهاش اشكال ندارد، مگر آنكه در دين متهم باشد «2». (يعنى در اثر اتهام گمان برى كه گفتن بسم اللَّه را عمدا ترك نموده).مؤلف: در اين معنا روايات ديگرى از طرق اهل سنت وارد شده.و نيز در همان كتاب از حمران روايت شده كه گفت: من از امام صادق (ع) شنيدم كه در باره ذبيحه ناصبى و يهودى مىفرمود: ذبيحه آنان را مخور مگر آنكه بشنوى كه در(1) تفسير عياشى، ج 1 ص 375 ح 85(2) تفسير عياشى ج 1 ص 375 ح 86- 87
لطفا منتظر باشید ...
