بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
را تنگ و كم ظرفيت مىكند تا در ايمان خودش متزلزل شده اضطرابش به حدى برسد كه گويا به آسمان بالا مىرود،" كَذلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ- خداوند اينچنين پليدى و آلودگى را بهره كسانى كه ايمان نمىآورند قرار مىدهد" «1».مؤلف: در اين حديث نكاتى است كه همه آنها به بيان سابق ما اشاره دارد.و در كافى به سند خود از سليمان بن خالد از امام صادق (ع) روايت كرد، كه فرمود: خداى عز و جل وقتى براى بندهاى از بندگانش خيرى بخواهد نقطه نورى در دلش ايجاد نموده گوش دلش را باز مىكند، و فرشتهاى را بر او مىگمارد تا او را به صلاح و سداد وادارد، و وقتى براى بندهاى بدى بخواهد نقطه سياهى در دلش ايجاد نموده گوش دلش را كر مىكند و شيطانى را بر او مىگمارد تا او را گمراه سازد. راوى مىگويد: امام (ع) به اينجا كه رسيد آيه" فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ وَ مَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقاً حَرَجاً كَأَنَّما يَصَّعَّدُ فِي السَّماءِ" را تلاوت كرد «2».مؤلف: اين روايت را عياشى «3»در تفسير خود بدون ذكر سند و صدوق در توحيدش «4»با سند از امام صادق (ع) نقل كردهاند.و در كافى به سند خود از حلبى از ابى عبد اللَّه (ع) روايت كرده كه فرمود:قلب براى يافتن حق هميشه در اضطراب است و اين در و آن در مىزند تا به آن دست پيدا كند پس از آنكه دست يافت مطمئن مىشود و اضطرابش خاتمه مىيابد. راوى مىگويد امام (ع) سپس آيه" فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ ..." را تا كلمه" فى السماء" تلاوت فرمود «5».مؤلف: اين روايت را عياشى «6»نيز در تفسير خود از ابى جميله از عبد اللَّه بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر (ع) روايت كرده است.و نيز در تفسير عياشى از ابى بصير از خيثمه روايت شده كه گفت: از امام ابى جعفر (ع) شنيدم كه مىگفت: مادامى كه قلب به حق دست نيافته همواره در زير و رو شدن است و از جاى خود تا حنجره كنده مىشود تا به حق دست بيابد، آن موقع در جاى خود قرار(1) عيون اخبار الرضا ج 1 ص 131 ح 27(2) كافى ج 1 ص 166 ح 2(3) تفسير عياشى ج 1 ص 376 ح 94(4) توحيد صدوق ص 242 ح 4(5) كافى ج 2 ص 421 ح 5(6) تفسير عياشى ج 1 ص 376 ح 93
لطفا منتظر باشید ...
