انذار و تخويف، در دعوت نبوت مؤثرتر از تبشير و تطميع بوده است‏ - ترجمه تفسیر المیزان جلد 7

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 7

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

علاوه بر اينكه جمله" قُلِ اللَّهُ شَهِيدٌ بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ" خود دلالت بر جواب هم دارد و در حقيقت قائم مقام همان جواب است.

بعيد هم نيست كه كلمه" شهيد" خبر باشد از مبتداى محذوف، و آن مبتدا ضميرى باشد كه به كلمه" اللَّه" برگشته و تقديرش چنين باشد:" قل اللَّه هو شهيد بينى و بينكم" كه در اين صورت جمله مذكور هم جواب از آن سؤال خواهد بود، و هم شروع در مطلبى ديگر.

اين نكته را نيز نبايد از نظر دور داشت كه جمله" قُلِ اللَّهُ شَهِيدٌ بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ" علاوه بر اينكه مشتمل است بر اخبار رسول خدا (ص) از اينكه خداوند شهيد است، خود شهادت جداگانه‏اى هم هست، براى اينكه كلمه" قل" مى‏رساند كه خدا به او فرموده كه مشركين را به شهادتش خبر دهد، و اين معنا بدون شهادت خدا بر نبوت او صحيح نيست، بنا بر اين جمله مذكور هم دلالت دارد بر شهادت خدا نسبت به هر چيز و هم بر شهادتش نسبت به نبوت رسول خدا (ص) و با اين حال ديگر حاجتى نيست به اينكه در اينجا به منظور شهادت به نبوت آن جناب كلام جداگانه‏اى تصريحا، نظير:" وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ" «1» و يا تلويحا، نظير:" لكِنِ اللَّهُ يَشْهَدُ بِما أَنْزَلَ إِلَيْكَ أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ" «2» ايراد بفرمايد.

و اينكه شهادت را مقيد كرد به" بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ" دلالت مى‏كند بر اينكه خداى تعالى بين پيغمبر اكرم و قومش كه دو طرف خصومتند واسطه است، و چون مى‏دانيم كه خصومت و طرفيت آن جناب با قومش تنها بر سر مساله نبوت و رسالت و ادعاى نزول قرآن است كه بعدا با جمله" وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ" طرح مى‏شود، از اين جهت مى‏فهميم كه مراد از شهادت خدا بين او و قومش همان گواهى بر نبوت اوست، چنان كه جمله" الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَعْرِفُونَهُ كَما يَعْرِفُونَ أَبْناءَهُمُ" هم به طورى كه بعدا خواهيم گفت اين دلالت را تاييد مى‏نمايد.

انذار و تخويف، در دعوت نبوت مؤثرتر از تبشير و تطميع بوده است‏

" وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ" حكايت قسمتى از بياناتى است كه رسول خدا بايد آن را براى مشركين ايراد فرمايد و اين جمله عطف به" اللَّهُ شَهِيدٌ ..." است در اين آيه مساله انذار و هشدار غايت و نتيجه نزول قرآن كريم قرار گرفته، دعوت نبوت از طريق تخويف آغاز گشته، و اين خود در فهم عامه مردم مؤثرتر از تطميع است.

براى اينكه گر چه تطميع و اميدوار ساختن مردم نيز راهى است براى دعوت انبيا و قرآن‏

(1) و خدا ميداند كه تو به راستى فرستاده اويى. سوره منافقون آيه 1

(2) ليكن خدا گواهى ميدهد به آنچه كه به تو نازل شده چون به علم خود نازلش كره. سوره نساء آيه 165

/ 546