لطفا منتظر باشید ...
بحث روايتى:رواياتى در مورد حق فقرا و مساكين در محصول زراعت
در مجمع البيان در ذيل جمله:" فَما كانَ لِشُرَكائِهِمْ فَلا يَصِلُ إِلَى اللَّهِ" از ابن عباس و قتاده نقل كرده كه مشركين وقتى آنچه به بتها داده بودند با آنچه به خدا داده بودند خلط مىشد آن را به بتها برمىگردانيدند و اگر مال خدا به مال بتها خلط مىشد رد نمىكردند و مىگفتند خدا غنىتر است. و همچنين اگر آبى كه از آن زراعت خدا بود بند خود را شكسته به زراعت بتها سرازير مىشد آن را نمىبستند و اگر آب زراعت بتها به زراعت خدا سرازير مىشد آن را مىبستند و مىگفتند خدا غنىتر است. و سپس فرموده: در روايات ائمه ما (ع) نيز اين معنا وارد است. «1»و در تفسير قمى در ذيل جمله" وَ كَذلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍ مِنَ الْمُشْرِكِينَ" از معصوم (ع) نقل شده كه فرمود: معنايش اين است كه اسلاف و نياكان مشركين فرزندكشى را در نظر آنان زينت دادند «2».و نيز در ذيل جمله" وَ قالُوا هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ" آمده كه فرمود:" حجر" به معناى تحريم شده است «3».و در همان كتاب در ذيل جمله" وَ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَ جَنَّاتٍ" نقل شده كه فرمود مقصود از" جنات" بستانها است «4».و در ذيل جمله" وَ آتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ" گفته است: احمد بن ادريس از احمد بن محمد از على بن حكم از ابان بن عثمان(1) مجمع البيان ج 4 ص 370(2 و 3) تفسير قمى ج 1 ص 217(4) تفسير قمى ج 1 ص 218
