مقصود از اينكه رسول اللَّه صلّى الله عليه وآله" أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ" مى‏باشد - ترجمه تفسیر المیزان جلد 7

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 7

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مربوط به من است، و همچنين مرگم را با هر چه كه از امور آن مربوط به من است- و آن امور پس از مرگ است كه از زندگى دنيا سرچشمه مى‏گيرد چنان كه رسول خدا (ص) فرموده:" آن چنان كه زندگى مى‏كنيد خواهيد مرد"- همه را براى خدا قرار دادم، بدون اينكه كسى را در آنها شريك او بدانم. و خلاصه من در جميع شؤون حيات و مماتم بنده‏اى هستم تنها براى خدا، و روى خود را تنها متوجه او نمودم. چيزى را قصد نمى‏كنم و از چيزى روى‏گردان نيستم مگر براى او، در مسير زندگيم قدمى برنمى‏دارم و به سوى مرگ قدم نمى‏گذارم مگر براى او، چون او پروردگار همه عالميان و مالك همه و مدبر همه است.

من به اين نحو از عبوديت مامور شده‏ام، و اولين كسى كه تسليم خواسته او شود، و آن عبوديت به تمام معنا را از هر باب و هر جهتى كه او خواسته قبول نمايد، خودم هستم.

از اينجا معلوم مى‏شود كه منظور از جمله" إِنَّ صَلاتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيايَ وَ مَماتِي لِلَّهِ" اين است كه آن جناب اخلاص بندگى خود را در نماز و عبادات ديگر و زندگى و مرگ اظهار كند، و يا اين است كه در همه اين چهار چيز انشا (عقد قلب) نمايد نه اينكه دو امر اولى را با اخلاص بجاى آورد و در دو امر اخير اعتقاد كند كه دست خدا است. دليل گفته ما جمله" وَ بِذلِكَ أُمِرْتُ" است كه به يك لسان امر مى‏كند همه آن امور را براى خداى سبحان قرار دهد، و از آن برنمى‏آيد كه خواسته است بفرمايد اولى و دومى (نماز و روزه) را براى خدا قرار بدهد به اين معنا كه در آن دو اخلاص داشته باشد و زندگى و مرگ را براى خدا قرار بدهد يعنى معتقد باشد كه زندگى و مرگش در دست او است، از جمله مذكور چنين چيزى برنمى‏آيد مگر با تكلف و زحمت.

مقصود از اينكه رسول اللَّه صلّى الله عليه وآله" أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ" مى‏باشد

جمله" وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ" دلالت دارد بر اينكه مقصود از" اول"، اوليت به حسب درجه است نه اوليت به حسب زمان، زيرا قبل از رسول خدا (ص) نيز مسلمانانى بودند، به شهادت حكايتى كه قرآن كريم از قول نوح نموده كه گفت:" وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ" «1» و همچنين از قول ابراهيم كه گفت:" أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ" «2» و از قول او و فرزندش كه گفتند:" رَبَّنا وَ اجْعَلْنا مُسْلِمَيْنِ لَكَ" «3» و نيز در باره لوط فرموده:" فَما وَجَدْنا فِيها غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ" «4» و از ملكه كشور سبا حكايت كرده كه گفت:

(1) و مامور شده‏ام كه از مسلمين باشم. سوره يونس آيه 72

(2) اسلام آوردم براى پروردگار عالميان. سوره بقره آيه 131

(3) پروردگارا ما راى دو مسلمان براى خود قرار ده. سوره بقره آيه 128

(4) پس نيافتيم در آن قريه از مسلمين مگر يك خانواده. سوره ذاريات آيه 42

/ 546