استدلال به نشات دنيا و قبل و بعد از آن براى مساله توحيد
" قُلْ أَ غَيْرَ اللَّهِ أَبْغِي رَبًّا وَ هُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ ..."اين آيه و آيه بعدش مشتملند بر سه حجت كه در حقيقت جامع همه حجتهايى است كه در اين سوره بر مساله توحيد اقامه شده است. اين حجتها عبارت است از استدلال به آغاز آفرينش و استدلال به انجام آن و استدلال به حال انسان كه بين آن آغاز و اين انجام زندگى مىكند، و به عبارت ديگر استدلال به نشاه دنيا و قبل از آن و بعد از آن. استدلال از طريق آغاز آفرينش را جمله" أَ غَيْرَ اللَّهِ أَبْغِي رَبًّا وَ هُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ" متعرض آن است، چون وقتى خداى تعالى رب هر چيزى باشد قهرا تمامى موجودات مربوب او خواهند بود، و غير او على الاطلاق رب ديگرى كه صالح براى پرستش باشد نيست.و استدلال از طريق انجام آفرينش و بازگشت آن را جمله(1) ما قبل از اينكه اين معجزه راى از سليمان ببينيم علم به صحت ادعاى وى داشتيم. سوره نمل آيه 42(2) من با سليمان اسلام آوردم براى پروردگار عالميان. سوره نمل آيه 44(3) بگو من مامور شدهام با اخلاص در دين، خدا راى بپرستم و مامورم كه اولين مسلم باشم. سوره زمر آيه 12(4) سوره بقره آيه 128(5) سوره حج آيه 78