بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
خود خدا هم شاهد به حق بودن وى را تصديق كرده و فرموده:" وَ جِئْنا بِكَ عَلى هؤُلاءِ شَهِيداً" «1» و هم در باره علمش فرموده: وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْءٍ" «2» و نيز فرموده:" نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ عَلى قَلْبِكَ" «3».و معلوم است وقتى قرآن كه بيان كننده هر چيزى است بر قلب كسى نازل شود صاحب آن قلب عالم به قرآن خواهد بود، و معقول نيست چنين كسى عالم به آن نباشد، هم چنان كه معقول نيست خداى تعالى كسى را براى شهادت مبعوث كرده باشد و او خود شهادت به حق ندهد.در آيه" لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ" «4» و آيه:" وَ يَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَداءَ" «5» و آيه" وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ وَ ما يَعْقِلُها إِلَّا الْعالِمُونَ" «6» علاوه بر انبيا و خاتم النبيين، شهدا و علماى ديگرى را در امت اسلام اثبات مىكند، و معلوم است كه خداى تعالى جز حق اثبات نمىفرمايد، پس در امت اسلام هم شهداى به حقى هست.و در خصوص اهل بيت پيغمبر (ص) مىفرمايد:" إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً" «7» اين آيه بيان مىكند كه اهل بيت پيغمبر (ع) به تطهير خود پروردگار طهارت يافتهاند، آيه" إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ فِي كِتابٍ مَكْنُونٍ لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ" «8» هم بيان مىكند كه قرآن را جز مطهرون (پاكان) نمىفهمند، در نتيجه اثبات مىشود كه اهل بيت پيغمبر (ع) پاكان و علماى به قرآنى هستند كه تبيان هر چيز است، همانها در مساله شهادت به حقى كه در آن لغو و تاثيم «9» راه(1) و تو را به منظور شهادت بر اينان بياوريم. سوره نساء آيه 40(2) و ما كتاب را كه هر مشكل دينى را بيان مىكند بر تو نازل كرديم. سوره نحل آيه 89(3) روح الامين آن را بر قلب تو نازل كرد. سوره شعراء آيه 194(4) تا آنكه شما گواهانى بر مردم بوده باشيد. سوره بقره آيه 143(5) و از شما گواهانى بگيرد. سوره آل عمران آيه 140(6) و اين مثلها را براى مردم مىزنيم و ليكن جز علما آن را تعقل نمىكنند. سوره عنكبوت آيه 43(7) جز اين نيست كه خدا ميخواهد از شما اهل بيت، پليدى را بر طرف ساخته و به نحو مخصوصى تطهيرتان كند. سوره احزاب آيه 33(8) بدرستى كه آن قرآنى است كريم كه در لوح محفوظ نوشته شده و جز پاكان آن را مس نمىكنند. سوره واقعه آيه 79(9) تاثيم هم به معناى يكديگر را گنهكار دانستن و هم بمعناى يكديگر را در گناه وارد كردن آمده است.