لطفا منتظر باشید ...
جلد سيزدهم
(17) سوره اسرى مكى است و 111 آيه دارد
سوره الإسراء (17): آيه 1
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِسُبْحانَ الَّذِي أَسْرى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بارَكْنا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آياتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (1)ترجمه آيه
به نام خداوند بخشاينده مهربان-پاك و منزه است خدايى كه در مبارك شبى بنده خود (محمد) (ص) را از مسجد حرام (مكه معظمه) به مسجد اقصايى كه پيرامونش را (به قدوم خاصان خود) مبارك ساخت، سير داد تا آيات خود را به او بنماياند كه همانا خداوند شنوا و بيناست (1).بيان آيه
اين سوره پيرامون مساله توحيد و تنزيه خداى تعالى از هر شريكى كه تصور شود مىباشد، و با اينكه در اين مورد بحث مىكند، اما مساله تسبيح خدا را بر مساله حمد و ثناى او غلبه داده، و بيشتر به قسم دوم پرداخته است، هم چنان كه ابتداى آن را با جمله" سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى بِعَبْدِهِ ..." شروع كرده و در خلال سوره هم پى در پى تسبيح او را تكرار نموده، يك جا فرموده:" سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا يَقُولُونَ" «1»، و جايى ديگر فرموده:" قُلْ سُبْحانَ رَبِّي" «2» و يا(1 و 2) سوره، اسرى، آيات 43، 93، 108، 111.
