لطفا منتظر باشید ...
چند روايت در معناى" اوابين"
و در مجمع از ابى عبد اللَّه (ع) در باره معناى" اواب" روايت كرده كه فرمود: اواب به معناى كسى است كه بسيار توبه مىكند، و متعبدى است كه همواره از گناه به سوى خدا باز مىگردد «1».و در تفسير عياشى از ابى بصير از امام صادق (ع) آورده كه فرمود: اى ابا محمد بر شما باد به ورع و اجتهاد و اداى امانت و راستگويى و حسن معاشرت با هر كس كه با شما همنشين است و طول دادن سجده، كه اينها از سنتها و روش توابين اوابين است، آن گاه ابو بصير اضافه كرد كه اوابين همان توابيناند «2».مؤلف: و نيز از ابو بصير از آن حضرت روايت شده كه در تفسير آيه فرموده: توابين- عبادتپيشگانند «3».و در الدر المنثور است كه ابن ابى شيبه و حناد از على بن ابى طالب (ع) روايت كرده كه گفت: وقتى كه سايه ميل كرد و ارواح به استراحت پرداختند (يعنى هنگام عصر) حوائج خود به درگاه خداى تعالى ببريد كه آن ساعت، ساعت اوابين است، آن گاه خواند" فَإِنَّهُ كانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُوراً" «4».و نيز در همان كتاب آمده كه ابن حريز از على بن الحسين (رضى اللَّه عنه) روايت كرده كه به مردى از اهل شام فرمود: آيا قرآن خواندهاى؟ عرض كرد: بلى، فرمود: آيا در باره بنى اسرائيل نخواندهاى كه فرمود" وَ آتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ"؟ مرد گفت: مگر شما از آنهائيد كه خدا امر كرده حقشان داده شود؟ فرمود: آرى «5».مؤلف: اين روايت را تفسير برهان از صدوق و او به سند خود از امام (ع) و ثعلبى در تفسير خود از سدى از ابن ديلمى از آن جناب آوردهاند «6».و در تفسير عياشى از عبد الرحمن بن حجاج نقل كرده كه گفت: من از امام صادق (ع) در باره اين آيه پرسيدم كه مىفرمايد:" وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذِيراً" در جوابم فرمود: هر كس هر خرجى در غير اطاعت خدا كند مبذر است، و هر خرجى كه در راه خدا كند در آن(1) مجمع البيان، ج 6، ص 410.(2 و 3) تفسير عياشى، ج 2، ص 286، ح 44 و 42.(4 و 5) الدر المنثور، ج 4، ص 176.(6) تفسير برهان، ج 2، ص 415، ح 3 و 4.
