ترجمه تفسیر المیزان جلد 13

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 13

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

اين است كه چند وقيه پول طلا نزدش مانده بود دلش نمى‏خواست شب آنها را نزد خود نگهدارد لذا همه را صدقه داد، و چون صبح شد چيزى در دست نداشت، و اتفاقا سائلى مراجعه نموده و چيزى خواست، و وقتى فهميد چيزى ندارد آن جناب را ملامت كرده و حضرت غمناك شد، زيرا از يك سو چيزى در دست نداشت و از سوى ديگر چون دلسوز و رقيق القلب بود، از وضع مرد متاثر شد، لذا خداى تعالى وى را به وسيله اين آيه مؤدب نمود كه:" لا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً ..." خاطر نشانش كرد كه چه بسا مردم از تو درخواستى كنند كه اگر عذر بياورى عذرت را نپذيرند، پس هيچوقت نبايد همه آنچه را كه در دست دارى به يك نفر بدهى و دست خالى بمانى «1».

و در تفسير عياشى از ابن سنان از امام صادق (ع) روايت كرده كه در تفسير:" وَ لا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلى‏ عُنُقِكَ" دستها را در هم قفل كرد و فرمود يعنى اينطور (و دست خود به گردن حلقه كرد) و در ذيل جمله" وَ لا تَبْسُطْها كُلَّ الْبَسْطِ" كف دست خود را باز نموده و فرمود يعنى اينچنين «2».

و در تفسير عياشى از ابن سنان از امام صادق (ع) روايت كرده كه در ضمن حديثى مى‏گويد: خدمت آن حضرت عرض كردم:" املاق" چيست؟ فرمود: املاق به معناى افلاس است«3».

و در الدر المنثور است كه ابن ابى حاتم از قتاده و او از حسن روايت كرده كه در ذيل آيه" وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى‏ إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً" گفته است: رسول خدا (ص) بارها مى‏فرمود:" بنده خدا در حينى كه زنا مى‏كند ايمان به خدا ندارد، و در حينى كه بهتان مى‏زند ايمان به خدا ندارد، و در حينى كه دزدى مى‏كند ايمان به خدا ندارد، و در حينى كه شراب مى‏خورد ايمان به خدا ندارد، و در حينى كه خيانت مى‏كند ايمان به خدا ندارد" پرسيدند: يا رسول اللَّه به خدا سوگند ما خيال مى‏كرديم اين كارها با ايمان سازگار هست، رسول خدا (ص) فرمود اگر يكى از اين كارها از آدمى سر بزند ايمان از قلبش بيرون مى‏رود، و اگر توبه كند توبه‏اش قبول مى‏شود «4».

مؤلف: اين حديث به طرق ديگرى از عايشه و ابى هريرة نيز روايت شده، و از طرق‏

(1) فروع كافى، ج 5، ص 67، ح 1.

(2) تفسير عياشى، ج 2، ص 289، ح 60، با اختلاف در سند.

(3) تفسير عياشى، ج 2، ص 289، ح 63.

(4) الدر المنثور، ج 4، ص 179.

/ 558