لطفا منتظر باشید ...
بحث روايتى
در تفسير قمى در ذيل آيه" لَوْ كانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَما يَقُولُونَ إِذاً لَابْتَغَوْا إِلى ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا" مىگويد: امام (ع) فرمود: اگر اين بتها اله و معبود بودند آن طور كه شما پنداشتهايد يقينا به عرش مىرفتند «1».مؤلف: يعنى مسلط بر عرش مىشدند، و زمام امور عالم را به دست مىگرفتند، آرى معناى عرش اين است، نه ملك كه جهاتش محدود است.رواياتى در باره تسبيح موجودات و سفارش مدارا با حيوانات
و در الدر المنثور است كه احمد و ابن مردويه از ابن عمر روايت كردهاند كه گفت:رسول خدا (ص) فرمود: وقتى مرگ نوح فرا رسيد به دو فرزند خود گفت: من شما را امر مىكنم به تسبيح و حمد خدا، چون اين دو كلمه نماز هر چيز است، و با همين دو كلمه است كه هر چيزى روزى مىخورد «2».مؤلف: قبلا در معناى تسبيح موجودات اين ارتباطى كه روايت ميان تسبيح و حمد و روزى خوردن موجودات بيان مىكند گذشت و گفتيم كه رزق هر موجودى با ترازوى احتياج و سؤال او اندازهگيرى مىشود، و گفتيم كه هر موجودى خداى را با اظهار حاجت و نقص خود تسبيح نموده و او را از داشتن حاجتى مثل حاجت خود و نقصى چون نقص خود منزه مىدارد.و در تفسير عياشى از ابى الصباح از امام صادق (ع) روايت شده كه گفت خدمت آن جناب عرض كردم معناى جمله" وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ" چيست؟ فرمود:هر چيزى خداى را با تسبيح خود حمد مىكند، آرى همين كه مىبينيم ديوارها ترك مىخورد و(1) تفسير قمى، ج 2، ص 120.(2) الدر المنثور، ج 4، ص 183.
