ترجمه تفسیر المیزان جلد 13

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 13

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

براى خود از آن بلاى الهى پناه و نگهبانى نيابيد (68).

آيا از اين ايمنيد كه بار ديگر خدا شما را به دريا برگرداند و تندبادى بفرستد تا همه به كيفر كفر به دريا غرق شويد آن گاه كسى را از قهر ما دادخواه و فريادرس نيابيد (69).

و ما فرزندان آدم را بسيار گرامى داشتيم، و آنان را بر مركبهاى آبى و صحرايى سوار كرديم و از هر غذاى لذيذ و پاكيزه روزيشان كرديم و بر بسيارى از مخلوقات خود برتريشان داديم، آنهم چه برترى؟ (70).

اى رسول بياد آور روزى را كه هر قومى را با كتاب و امامتشان دعوت كنيم هر كس نامه دعوتش را به دست راستش دهند آنان نامه خود قرائت كنند و كمترين ستمى به ايشان نخواهد رسيد (71).

هر كسى در اين جهان يعنى دنيا نابينا و كوردل باشد در آخرت نيز نابينا و گمراه‏تر خواهد بود (72).

بيان آيات‏

اين آيات در مقام تكميل نمودن آيات قبلى است، و مساله" استجابت دعا" و" كشف ضر" را كه آيات قبل، از بتها و خدايان مشركين نفى مى‏كرد در باره خداى سبحان اثبات مى‏نمايد، زيرا آن آيات قبل از اينجا شروع شد كه مى‏فرمود:" قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ ..." و اين آيات از اينجا شروع مى‏شود كه" رَبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ ...".

و اگر گفتيم اين آيات به منزله مكمل است براى اين بود كه هر چند طائفه اول و اين طائفه، خود يك حجت تامه و مستقل در مدلول هستند يكى الوهيت خدايان مشركين را باطل مى‏كند و اين ديگرى الوهيت خداى سبحان را اثبات مى‏نمايد، و هر يك در جاى خود حجتى مستقلند، براى اين بود كه آن آيات با كلمه" قل- بگو" شروع مى‏شد، و در اين آيات چنين كلمه‏اى به كار نرفته، و اگر اين آيات دليل دوم و جداگانه‏اى بود جا داشت در ابتداى آنها نيز بفرمايد" و قل" پس معلوم مى‏شود كه آنها و اينها مجموعا احتجاج واحدى هستند كه رسول خدا (ص) مامور شده آن را در برابر مشركين القاء نموده و ايشان را ملزم به توحيد بسازد.

سياق سابق بر اين دو طائفه آيات هم كه با جمله" قُلْ لَوْ كانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَما يَقُولُونَ ..." آغاز مى‏شد مؤيد اين معنا است، مخصوصا با در نظر گرفتن اينكه دنبالش داشت" وَ قالُوا أَ إِذا كُنَّا عِظاماً تا آنجا كه فرمود: قُلْ كُونُوا حِجارَةً أَوْ حَدِيداً".

و همچنين اينكه احتجاج مزبور با آيه" يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ ..." ختم شده، و با

/ 558