لطفا منتظر باشید ...
موارد استعمال كلمه" امام" در قرآن و مراد از" امامهم" در جمله:" يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ"
" يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ".مقصود از اين" يوم" روز قيامت است، و ظرف يوم متعلق به مقدر است، و تقدير كلام چنين است:" اذكر يوم فلان- بياد آور روزى را كه" و كلمه" امام" به معناى مقتداء است، و خداى سبحان افرادى از بشر را به اين نام ناميده كه جامع آنان اين است كه بشر را با امر خدا هدايت مىكنند، هم چنان كه در باره ابراهيم (ع) اين اسم را به كار برده و فرمود:" إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً" «2» و در باره سايرين فرموده:" وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا" «3» و افراد ديگرى را كه مقتدا و رهبر گمراهانند ائمه كفر خوانده و فرمود" فَقاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ" «4» و نيز تورات را امام خوانده و فرمود:" وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسى إِماماً وَ رَحْمَةً" «5»، و چه بسا از آن استفاده شود كه كتابهاى آسمانى كه مشتمل بر دين تازه و شريفند مانند كتاب نوح و ابراهيم و عيسى و محمد (صلوات اللَّه عليهم) همه امام باشند.و نيز لوح محفوظ را امام خوانده و فرمود" وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ" «6».(1) همه فرشتگان عالم سجده كردند. سوره حجر، آيه 30.(2) ترا به پيشوايى خلق برگزيدم. سوره بقره، آيه 124.(3) و آن را به پيشواى مردم ساختيم تا خلق را به امر ما هدايت كنند. سوره انبياء، آيه 73.(4) قتال كنيد با پيشوايان كفر. سوره توبه، آيه 12.(5) و قبل از او كتاب موسى كه امام و رحمت بود. سوره هود، آيه 17.(6) هر چيزى را در امام مبين آمارگيرى كردهايم. سوره يس، آيه 12.
