لطفا منتظر باشید ...
تحقق بخشيدن به پيشنهاد مشركين، در شان پيامبر (صلّى الله عليه وآله) نه به عنوان يك فرد بشرى و نه به عنوان پيامبر الهى، نيست
" قُلْ سُبْحانَ رَبِّي هَلْ كُنْتُ إِلَّا بَشَراً رَسُولًا".در اين جمله رسول خدا (ص) را فرمان مىدهد تا از معجزات پيشنهادى ايشان پاسخ گفته ايشان را بر جهل و لجاجتشان آگاهى دهد، لجاجتى كه بر هيچ عاقلى پوشيده نيست، زيرا ايشان كارهاى بس بزرگى را پيشنهاد و از رسول خدا (ص) توقع مىكنند كه بيشتر آنها از تحت قدرت او خارج است و جز قدرت غيبى الهى كسى ياراى آنها را ندارد، حتى برخى از آنها كه اصلا محال بالذات است مانند آوردن خدا و ملائكه در برابر چشم ايشان و به اين هم قناعت نكردند، اى كاش مىگفتند: ما ايمان نمىآوريم تا آنكه از خدايت درخواست كنى كه چنين و چنان كند و اين امور غير معقول و غير ممكن را از خدا مىخواستند، ولى اين چنين نگفتند، بلكه گفتند ما به تو ايمان نمىآوريم مگر وقتى كه تو خودت نهر و چشمه جارى سازى و چه كنى و چه كنى.اگر منظورشان اين بوده كه آن جناب به اين عنوان كه يك فرد از افراد بشر است اين كارها را انجام دهد كه زهى نفهمى، زيرا بشر كجا و چنين قدرت مطلقه و غير متناهى و محيط حتى بر محالات ذاتى كجا؟ و اگر مقصودشان اين بوده كه آن جناب از اين جهت كه مدعى رسالت است چنين كارهايى را بكند كه زهى لجاجت، زيرا رسالت كجا چنين(1) سوره سبأ، آيه 9.
