ترجمه تفسیر المیزان جلد 13

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 13

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

روايت كرده‏اند كه در ذيل آيه:" وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ" فرموده: روح يكى از فرشتگان است كه هفتاد هزار روى دارد و هر رويش هفتاد هزار زبان دارد و هر زبانش با هفتاد هزار لغت حرف مى‏زند و خدا را تسبيح مى‏كند، و خداى تعالى از هر تسبيح او فرشته‏اى خلق مى‏كند كه تا روز قيامت با فرشتگان پرواز مى‏نمايد «1».

مؤلف: از جنس ملك بودن روح با ظاهر عده‏اى از آيات قرآنى نمى‏سازد، چه ظاهر بسيارى از آيات اين است كه روح خود يك نحوه مخلوقى است كه فرشته آن را نازل مى‏كند مانند آيه:" يُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ" «2»، و آياتى ديگر، و همچنين با روايات هم نمى‏سازد، و ما در تفسير جمله" يُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ" در سوره نحل حديثى از على (ع) نقل كرديم كه ملك بودن روح را انكار مى‏كرد، و به همين آيه استدلال فرمود:

بنا بر اين عبرت در مساله روح به رواياتى است كه اينك از نظر شما مى‏گذرد.

در كافى به سند خود از ابى بصير روايت كرده كه گفت: من از امام صادق (ع) از آيه:" يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي" سؤال نمودم، فرمود: روح مخلوقى است بزرگتر از جبرئيل و ميكائيل كه همواره همراه رسول خدا (ص) بود، و همان روح همراه امامان نيز هست، و از عالم ملكوت است «3».

مؤلف: در اين معنا روايات ديگرى نيز هست و اين روايت با مدلول آيات به شرح و توضيحى كه داديم موافقت دارد.

و در تفسير عياشى از زرارة و حمران از ابى جعفر و ابى عبد اللَّه (ع) روايت كرده كه از آن دو بزرگوار معناى آيه:" يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ" را پرسيدند در جواب فرمودند خداى تبارك و تعالى احد و صمد است و صمد عبارت است از هر چيز بدون جوف، پس روح خلقى است از خلائق او كه داراى چشم و نيرو و تاييد است، و خداوند آن را در دلهاى پيغمبران و مؤمنين قرار مى‏دهد «4».

مؤلف: اگر در صدر اين روايت متعرض معناى صمد شدند براى اين بوده كه خواسته‏اند از توهمى كه ممكن است از تعبير" وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي- از روح خود در او دميدم" به ذهن درآيد جلوگيرى كرده باشند، چون آدمى از تعبير نامبرده در اين توهم مى‏شود

(1) الدر المنثور، ج 4، ص 200.

(2) ملائكه روح را به امر خدا نازل مى‏كند. سوره نحل، آيه 2.

(3) نور الثقلين، ج 3، ص 215، ح 422.

(4) تفسير عياشى، ج 2، ص 316، ح 160.

/ 558