بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
قيامت به روز ظهور مقدماتش هم اطلاق مىشود.و در همان كتاب از محمد بن حكيم روايت شده كه گفت: من نامهاى به امام صادق (ع) نوشتم، و در آن پرسيدم: آيا نفس قادر بر معرفت هست يا نه؟ مىگويد:امام فرمود نه. پرسيدم خداى تعالى مىفرمايد:" الَّذِينَ كانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي غِطاءٍ عَنْ ذِكْرِي وَ كانُوا لا يَسْتَطِيعُونَ سَمْعاً" و از آن برمىآيد كه ديدگان كفار بينايى داشته و بعدا دچار غطاء شده. امام فرمود: اين آيه" ما كانُوا يَسْتَطِيعُونَ السَّمْعَ وَ ما كانُوا يُبْصِرُونَ" كنايه است از نديدن و نشنيدن، نه اينكه مىبينند ولى غطاء جلو ديد آنان را گرفته است. مىگويد عرض كردم: پس چرا از آنان عيب مىگيرد؟ فرمود: از آن جهت كه خدا با آنان معامله كرده عيب نمىگيرد، بلكه از آن جهت كه خود چنين كردند از آنها عيب مىگيرد و اگر منحرف نمىشدند و تكلف نمىكردند عيبى بر آنان نبود «1».مؤلف: يعنى كفار، خود مسبب اين حجاباند و به همين جهت به آثار و تبعات آن گرفتار مىشوند.و در تفسير قمى در ذيل آيه مذكور از امام روايت كرده كه فرمود: كسانى هستند كه به خلقت خدا و آيات ارضى و سماوى او نظر نمىافكنند «2».مؤلف: و در عيون «3» از حضرت رضا (ع) روايت كرده كه آيه را بر منكرين ولايت تطبيق فرموده، و اين همان تطبيق كلى بر مصداق است.(1) تفسير عياشى، ج 2، ص 351.(2) تفسير قمى، ج 2، ص 46.(3) عيون اخبار الرضا (ع)، ج 1، ص 136، ح 33.
لطفا منتظر باشید ...
