ترجمه تفسیر المیزان جلد 14

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 14

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

بت حرف مى‏زند، و چون حرف زدن بت محال است، پس انجام اين كار، و هر كار ديگرى نيز از آن محال است. و آن گاه اين مفسرين جمله" فسئلوهم" را جمله معترضه گرفته‏اند.

و چه بسا مفسرينى «1» ديگر كه گفته‏اند: فاعل در" فعله" محذوف است، و تقدير كلام" بل فعله من فعله" است، يعنى اين كار را هر كه كرده، كرده، آن گاه خودش ابتدا كرده و گفته:" كَبِيرُهُمْ هذا فَسْئَلُوهُمْ إِنْ كانُوا يَنْطِقُونَ".

و چه بسا وجوه ديگرى گفته‏اند كه هيچ يك خالى از تكلف نيست، آن هم تكلفى كه كلام را دچار نقيصه مى‏كند، و خداى تعالى منزه است از آن.

" فَرَجَعُوا إِلى‏ أَنْفُسِهِمْ فَقالُوا إِنَّكُمْ أَنْتُمُ الظَّالِمُونَ".

اين جمله تفريع و نتيجه بر جمله" فَسْئَلُوهُمْ إِنْ كانُوا يَنْطِقُونَ" است، چون مردم وقتى كلام ابراهيم (ع) را شنيدند و منتقل شدند به اينكه اصنام جماداتى بى‏شعورند كه حرف نمى‏زنند، حجت بر آنان تمام و هر يك از حضار در دل خود را خطا كار دانسته، حكم كرد به اينكه ظالم او است، نه ابراهيم.

پس جمله" فَرَجَعُوا إِلى‏ أَنْفُسِهِمْ" استعاره به كنايه است، و با كنايه از تنبه مردم و تفكرشان در دل خبر مى‏دهد، و معناى جمله" فَقالُوا إِنَّكُمْ أَنْتُمُ الظَّالِمُونَ" اين است كه هر يك به نفس خود خطاب كرد كه: تو چقدر ظالمى كه جماد بى‏زبان را مى‏پرستى؟.

بعضى «2» از مفسرين گفته‏اند: معناى آيه اين است كه بعضى به بعضى ديگر مراجعه نموده گفتند: شما ظالميد. ولى خواننده خود مى‏داند كه چنين معنايى با مقام، كه مقام اتمام حجت بر همه است، همه‏اى كه در جرم و ظلم شريكند، سازگار نيست.

و بر فرض هم كه از بى‏تناسبى با مقام صرفنظر كنيم، و معناى مزبور را اختيار كنيم، اشكال ديگرى در آن هست، و آن اين است كه در چنين مقامى بايد گفته باشند: ما ستمكاريم نه ابراهيم، هم چنان كه در نظاير آن همين طور آمده مثلا فرموده:" فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى‏ بَعْضٍ يَتَلاوَمُونَ، قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا طاغِينَ" «3» و يا فرموده:" فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ" «4».

(1) مجمع البيان، ج 7، ص 53 و كشاف، ج 3، ص 124.

(2) مجمع البيان، ج 7، ص 54.

(3) پس بعضى رو به بعضى ديگر كردند، و يكديگر را ملامت نمودند، كه واى بر ما كه عمرى در طغيان بوديم. سوره قلم، آيه 30 و 31.

(4) پس نقل مجلس خود كرديد كه ما هلاك شدنى و محروميم. سوره واقعه، آيه 67.

/ 585