ترجمه تفسیر المیزان جلد 17

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 17

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


‌صفحه‌ى 4


تعالى است، و مى‏فرمايد:" ما يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِكَ لَها ...- خدا در هر رحمتى را كه به سوى مردم باز كند كسى نيست كه آن را ببندد ...".


و باز قبل از اينكه اين اشاره اجمالى را بكند، به واسطه‏هايى اشاره مى‏كند كه رحمت و نعمت را از خداى تعالى گرفته، به خلق مى‏رسانند، و آنان ملائكه هستند، كه واسطه‏هاى بين خدا و خلقند و به همين جهت مى‏بينيم سوره فاطر با يادآورى اين وسائط شروع مى‏شود.


و اين سوره (همان طور كه در آغاز گفته شد) در مكه نازل شده، و سياق آياتش نيز بر اين معنا دلالت دارد، الا اينكه بعضى «1» از مفسرين دو آيه از آن را استثناء كرده و گفته‏اند كه:


اين دو در مدينه نازل شده است. و ليكن سياق همان دو آيه نيز ظهورى در گفته آنان ندارد، و آن دو آيه عبارتند از آيه" إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتابَ اللَّهِ ..." و آيه" ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا ...".


[معناى" فطر" و مراد از" فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ"]


" الْحَمْدُ لِلَّهِ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ".


كلمه" فاطر" از ماده" فطر" است، كه- به طورى كه راغب گفته- به معناى شكافتن از طرف طول است «2». و اگر كلمه فاطر بر خداى تعالى اطلاق شده، به عنايت استعاره‏اى بوده است، گويا خداى تعالى عدم را پاره كرده، و از درون آن آسمانها و زمين را بيرون آورده، بنا بر اين، حاصل معناى آيه اين مى‏شود:" حمد خدا را كه پديد آورنده آسمانها و زمين است، به ايجادى ابتدايى، و بدون الگو" و بنا بر اين كلمه" فاطر" همان معنايى را مى‏دهد كه كلمه بديع و مبدع دارند، با اين تفاوت كه در كلمه ابداع، عنايت بر نبودن الگوى قبلى است، و در كلمه فاطر عنايت بر طرد عدم و بر ايجاد چيزى است از اصل، نه مانند كلمه صانع كه به معناى آن كسى است كه مواد مختلفى را با هم تركيب مى‏كند، و از آن صورتى جديد (از قبيل خانه، ماشين، و امثال آن) كه وجود نداشت، درست مى‏كند.


و مراد از آسمانها و زمين مجموع عالمى است كه به چشم مى‏بينيم، كه هم شامل آسمانها و زمين مى‏شود، و هم شامل مخلوقاتى كه در آن دو است، در نتيجه عبارت آيه از قبيل اطلاق اعضاى بزرگ و اراده كل است مجازا، ممكن هم هست مراد خود آسمانها و زمين باشد، به خاطر اعتنايى كه به شان آن دو داشته، چون خلقت آن دو، بزرگ و امرشان عجيب‏


_______________


(1) تفسير مجمع البيان، ج 8، ص 399.


(2) مفردات راغب، ماده" فطر".


/ 614