بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید صفحه‌ى 386 نمىدانند (29). تو خواهى مرد و ايشان هم خواهند مرد (30). و سپس همه شما در روز قيامت نزد پروردگارتان مخاصمه خواهيد كرد (31). پس كيست ستمكارتر از كسى كه بر خدا دروغ ببندد و سخن راستى را كه آمده تكذيب كند؟ آيا پنداشته كه در دوزخ جايى براى كفار نيست (32). و كسانى كه سخن راست دارند و سخن راست را تصديق هم مىكنند تنها ايشانند پرهيزكاران (33). كه نزد پروردگارشان هر چه بخواهند دارند و اين است جزاى نيكوكاران (34). تا خدا بدترين گناهانشان را بريزد و اجرشان را بر طبق بهترين عملشان بدهد (35). آيا خدا كافى براى امور بنده خود نيست؟ و شما را از معبودهاى ديگر مىترساند و كسى كه خدا گمراهش كرده باشد ديگر راهنمايى برايش نخواهد بود (36). و كسى كه خدا هدايتش كرده باشد او هم ديگر گمراه كنندهاى برايش نخواهد بود آيا خدا عزيز و منتقم نيست؟ (37). بيان آيات در اين آيات به همان احتجاجى كه در آغاز سوره بر ربوبيت خداى تعالى مىشد، برگشت شده، و نيز پيرامون هدايت راه يافتگان، و ضلالت گمراهان و مقايسه بين اين دو گروه و سرانجام كار هر يك از آن دو، سخن مىرود، و نيز بيان مىشود كه هدايت قرآن به چه معنا است. " أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَسَلَكَهُ يَنابِيعَ فِي الْأَرْضِ ..." در مجمع البيان مىگويد: كلمه" ينابيع" جمع" ينبوع" است، و آن جايى است كه آب از آن مىجوشد، مثلا مىگويند:" نبع الماء من موضع كذا- آب از فلان محل مىجوشد و فوران مىكند" و كلمه" زرع" عبارت است از آنچه از زمين مىرويد و مانند درخت ساقه ندارد. و كلمه" شجر" عبارت است از آنچه كه ساقه و شاخه دارد. و كلمه" نبات" هر دو قسم روييدنى را شامل مىشود. و كلمه" بهيج" از مصدر" هيج" است كه به معناى نهايت مرتبه خشك شدن نبات است، و كلمه" حطام" به معناى كاه و خس متفرق است «1». _______________ (1) مجمع البيان، ج 8، ص 494.
لطفا منتظر باشید ...
