بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید صفحهى 581 باشد، نه معلوم. پس علم مساوى و مساوق است با وجود مجرد، در نتيجه وجودهاى مادى نه علمى بدانها متعلق مىشود، و نه آنها به چيزى علم پيدا مىكنند، ليكن بر همين حال، يعنى بر اينكه مادىاند و متغير و متحركند و بر هيچ حالى استقرار ندارند، ثبوت دارند، و دائما بر اين حال هستند، و اين حال در آنها دستخوش دگرگونى و تحول نگشته، هرگز از آن انقلاب پيدا نمىكنند. و بنا بر اين، پس موجودات مادى از همين جهت كه ثابت در وضع خود هستند، تجرد و علم دارند، و علم در آنها نيز مساوى است، هم چنان كه در مجردات محض و عقليات مثالى جارى است- دقت بفرماييد. [تفسير آيه:" وَ ما كُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ ..." و بيان اينكه اعمال بندگان از آفريدگار پوشيده نبوده، خدا بر هر چيزى شهيد و رقيب است] " وَ ما كُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَ لا أَبْصارُكُمْ وَ لا جُلُودُكُمْ ..." هيچ شكى نيست در اينكه خداى سبحان خالق هر چيزى است، و به جز او هيچ چيزى پديد آورنده نيست. و معلوم است كه بين او و پديدههايى كه پديد آورده چيزى حائل نمىشود، و او را از خلقش بىخبر و غافل نمىسازد، پس در نتيجه او با يك يك موجودات در هر حال و در هر جا هست، هم چنان كه خودش فرموده:" إِنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ" «1» و نيز فرموده:" وَ كانَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ رَقِيباً" «2». پس انسان هم كه يكى از موجودات است هر جا و به هر حال كه باشد خدا با اوست، و هر عملى كه انجام دهد خدا با عملش هم هست و هر عضوى از اعضاى خود را كه بكار بزند، و هر سبب و ابزارى هم كه بكار ببندد، و هر طريقهاى را هم كه اتخاذ بكند، خداى عز و جل با آن عضو و آن سبب و آن طريقه نيز هست، و بدين جهت است كه مىفرمايد:" وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ" «3» و نيز فرموده:" أَ فَمَنْ هُوَ قائِمٌ عَلى كُلِّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ" «4» و نيز فرموده: " إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ" «5». از اينجا نتيجه مىگيريم كه انسان- كه همواره اعمالى انجام مىدهد- در بين كمينگاههاى بسيارى قرار دارد، و پروردگارش از هر سو او را مىبيند و مراقب و ناظر او _______________ (1) خدا بر هر چيزى ناظر است. سوره حج، آيه 17. (2) و خدا همواره مراقب تمامى موجودات است. سوره احزاب، آيه 52. (3) و او با شما هست هر جا كه باشيد. سوره حديد، آيه 4. (4) سوره رعد، آيه 33. (5) به درستى پروردگار تو در كمينگاه است. سوره فجر، آيه 14.