بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
و در مجمع البيان آمده كه زرارة بن اعين از امام صادق (ع) روايت كرده كه آن جناب فرمود: آسمان بر يحيى پسر زكريا و بر حسين بن على (ع) چهل روز گريه كرد. عرضه داشتم گريه آسمان چه بود؟ فرمود آفتاب با سرخى طلوع مىكرد، و با سرخى هم غروب مىنمود «1».و در الدر المنثور است كه ابن ابى حاتم از عبيد المكتب از ابراهيم روايت كرده كه گفت:از روزى كه دنيا خلق شده آسمان نگريسته، مگر به حال دو نفر. شخصى از عبيد پرسيد آيا جز اين است كه آسمان و زمين به حال مؤمن مىگريند؟گفت: اين در همان محلى است كه مؤمن در آنجاست، و اعمالش از آنجا به آسمان بالا مىرود، و اما هيچ مىدانى كه معناى گريستن آسمان در اين آيه چيست؟ گفت: نه.گفت آسمان سرخ مىشود و گلگون مىگردد، و اين دو نوبت شده، يكى در آن وقتى كه يحيى بن زكريا كشته شد، و آسمان خون بباريد، و يكى هم در وقتى كه حسين بن على (ع) كشته شد كه در آن روز نيز آسمان سرخ شد «2».و در فقيه به سند خود از امام صادق (ع) روايت آورده كه فرموده: وقتى مؤمن مىميرد نقاط مختلف زمين كه مؤمن در آن نقاط خدا را عبادت مىكرده بر او مىگريند. و نيز از درهاى آسمان آن درى كه اعمالش از آن به سوى بالا صعود مىكرده، و نيز محل سجدهاش بر او مىگريد «3».مؤلف: و در اين معنا و در معناى دو روايت سابق روايات ديگرى از طرق شيعه و طرق اهل سنت نقل شده.و اگر در معناى گريه آسمان و زمين اساس را همين ظاهر روايات قرار دهيم ديگر احتياجى نيست به اينكه گريه آن دو را حمل كنيم بر كنايه تخييليه.و در تفسير قمى در ذيل جمله" وَ قالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ" آمده كه اين سخن را وقتى گفتند كه ديدند هنگام نزول وحى به رسول خدا (ص) حالت غشوه و بيهوشى به او دست مىدهد، لذا گفتند او مجنون (جن زده) است «4».(1) مجمع البيان، ج 9، ص 62.(2) الدر المنثور، ج 6، ص 31.(3) من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 84.(4) تفسير قمى، ج 2، ص 291.
لطفا منتظر باشید ...
