ترجمه تفسیر المیزان جلد 18

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 18

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

" قالُوا أَ جِئْتَنا لِتَأْفِكَنا عَنْ آلِهَتِنا ..."

اين جمله پاسخى است كه قومش در مقابل تهديد آن جناب داده‏اند. و در جمله" لِتَأْفِكَنا عَنْ آلِهَتِنا"" افك" كه عبارت است از دروغ و افتراء، متضمن معناى صرف و منحرف كردن است (چون با حرف" عن" متعدى شده)، و در نتيجه چنين معنا مى‏دهد:

آيا به سراغ ما آمده‏اى كه ما را به دروغ و افتراء از آلهه و خدايانمان منحرف كنى؟

" فَأْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ"

- اينكه مى‏گويند آن عذابى را كه به ما وعده كرده‏اى بياور، مى‏خواهند بگويند تو از آوردن آن عاجز، و در تهديدت دروغگو، و در انذارت فريب كارى.

" قالَ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ أُبَلِّغُكُمْ ما أُرْسِلْتُ بِهِ ..."

اين قسمت پاسخ هود از گفتار ايشان و رد آن است. پس اينكه فرمود:" إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ" خواسته است علم به اينكه عذاب چه وقت نازل مى‏شود را منحصر در خداى تعالى كند، چون اين علم يكى از مصاديق علم به غيب است كه حقيقت آن را غير از خداى عز و جل كسى نمى‏داند. و جمله مذكور اين اشاره را هم دارد كه هود (ع) علم به اينكه آن عذاب چيست و چگونه است؟ و چه وقت است؟ ندارد و بدين جهت دنبال آن جمله گفت:" وَ أُبَلِّغُكُمْ ما أُرْسِلْتُ بِهِ- من تنها آنچه را مامور به ابلاغ آنم به شما ابلاغ مى‏كنم" يعنى از اين گذشته ديگر علمى به اينكه آن عذاب كه مامور شده‏ام شما را از آن بيم دهم چيست و چگونه و چه وقت است؟ ندارم، و قدرتى هم نسبت به آن ندارم.

" وَ لكِنِّي أَراكُمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ"

- اين جمله، اعراض از آن چيزى است كه گفتار قبلى بر آن دلالت داشت، و مى‏فهماند كه او از ناحيه خود هيچ علمى ندارد، و معنايش اين است:

درست است كه من علمى به آن عذاب كه در آمدنش عجله مى‏كنيد ندارم، اما اين مقدار مى‏دانم كه شما مردمى جاهليد، و نفع و ضرر خود و خير و شرتان را تشخيص نمى‏دهيد، براى اينكه دعوت خدا را رد و آيات او را تكذيب مى‏كنيد، و عذابى را كه از آن تهديدتان مى‏كند استهزاء مى‏كنيد.

" فَلَمَّا رَأَوْهُ عارِضاً مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قالُوا هذا عارِضٌ مُمْطِرُنا ..."

اين آيه نشانه‏هاى نزول عذاب را كه در آغاز نزولش ظاهر مى‏شود شرح مى‏دهد.

و كلمه" عارض" به معناى ابرى است كه ناگهان بر كرانه افق پيدا گشته، و به تدريج همه آسمان را مى‏پوشاند، و اين يكى از نشانه‏هاى آن عذاب است كه ضمير در" رأوه" هم به آن برمى‏گردد، البته لفظ آن ابر، در آيه نيامده، ليكن از سياق فهميده مى‏شود. و جمله‏
" مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ" دومين صفت آن است.

/ 590