بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
" لَهُ مَقالِيدُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ..."كلمه" مقاليد" به معناى مفاتيح (كليدها) است، و اثبات مقاليد براى آسمانها و زمين دلالت دارد بر اينكه آسمانها و زمين گنجينههايى هستند براى آنچه كه در عالم به ظهور مىرسد، و آنچه از حوادث و آثار وجودى كه به وقوع مىپيوندد." يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَقْدِرُ"- بسط دادن رزق، به معناى توسعه آن است، و" قدر رزق" به معناى تضييق آن مىباشد. و كلمه" رزق" به معناى هر چيزى است كه بقاء روزى خوار بدان ادامه يابد، و حوائجش را برآورد تا هستىاش استمرار يابد.و اگر در آخر اين فصل جمله" إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ" را آورد، براى اين است كه اشاره كند به اينكه مساله رزق و وسعت و تنگى آن بى حساب و از روى جهل گزاف نيست، بلكه از روى علم است، چون خداى عالم به هر چيز، مىداند كه به هر روزى خوارى چه رزقى بدهد، و چقدر بدهد، آن قدر كه حال او اقتضاء كند، و آن رزقى را بدهد كه حال رزق اقتضاء دارد به آن روزى خوار برسد، و نه تنها حال رزق و روزى خوار را در نظر دارد، بلكه اوضاع و احوال خارجى را هم كه ارتباطى با رزق و روزى خوار دارند در نظر مىگيرد، و اين همان حكمت است. پس خدا اگر رزق كسى را فراخ و بر كسى ديگر را تنگ مىگيرد، حكمتش آن را اقتضاء مىكند.