پس با فتح مكه گناهانى كه رسول خدا (ص) نزد مشركين داشت آمرزيده شد، يعنى ديگر نتوانستند دست از پا خطا كنند. مامون عرضه داشت. خدا خيرت دهد يا ابا الحسن «1».

و در تفسير عياشى از منصور بن حازم، از امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود:

از روزى كه آيه" إِنِّي أَخافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ" نازل شد، رسول خدا (ص) آرام و قرار نداشت، و مرتب از آن سخن مى‏گفت تا آنكه سوره فتح نازل شد، ديگر از آن آيه سخنى نگفت، و آن را مثل سابق مكرر براى مردم نخواند «2».

مؤلف: اين معنا از طرق اهل سنت نيز روايت شده، ولى حديث خالى از شبهه نيست، چون از آن برمى‏آيد كه قبول كرده كلمه" ذنب" به معناى نافرمانى خدا، و منافى با عصمت است، در حالى كه گفتيم معنايش اين نيست.

روايتى در باره مراد از" سكينت" و روايتى
...

روايتى در باره مراد از" سكينت" و روايتى درباره اينكه ايمان عمل است و شدت و ضعف و زيادت و نقصان دارد

و در كافى به سند خود از جميل روايت كرده كه گفت: من از امام صادق (ع) از معناى آيه" هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ" پرسيدم كه اين سكينت چيست؟

فرمود: ايمان است هم چنان كه دنبالش فرمود:" لِيَزْدادُوا إِيماناً مَعَ إِيمانِهِمْ" «3»

مؤلف: ظاهر اين روايت چنين مى‏رساند كه جمله" لِيَزْدادُوا إِيماناً مَعَ إِيمانِهِمْ" را تفسير براى سكينت گرفته، و در همين معنا روايتى ديگر نيز هست.

و نيز در همان كتاب به سند خود از ابى عمرو زبيرى از امام صادق (ع) روايت كرده كه گفت: به حضورش عرضه داشتم:

اى عالم مرا خبر ده از اينكه كدام يك از اعمال نزد خدا أفضل است؟

فرمود: آن چيزى كه ساير اعمال جز به وسيله آن قبول نمى‏شود.

پرسيدم آن چيست؟

فرمود: ايمان به خدايى كه جز او معبودى نيست، اين از همه اعمال درجه‏اش بالاتر و منزلتش شريف‏تر و بركاتش بيشتر است.

مى‏گويد: پرسيدم: آيا مرا از ايمان خبر نمى‏دهى كه آيا صرف گفتن شهادتين است و يا عمل كردن؟

فرمود: ايمان همه‏اش عمل است، و گفتن شهادتين هم عمل زبان است كه خدا وجوب آن را در كتابش و نور واضحش بيان كرده، و دليلش از ناحيه عقل هم تمام است.
كتاب هم شاهد عقل است، و به سوى رهنمودهاى عقل مى‏خواند.

عرضه داشتم: فدايت شوم توضيح بدهيد تا بفهمم.

(1) عيون اخبار الرضا، ج 1، ص 160.

(2) نور الثقلين، ج 5، ص 47 به نقل از عياشى.

(3) اصول كافى، ج 2، ص 15.