بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
مؤلف: امام اين معنا را از اطلاق تسبيح در آيه استفاده كردهاند، هر چند كه موردش خاص نماز صبح و عصر باشد، پس منافاتى بين اين دو روايت نيست، چون مورد مخصص نمىشود. و در كافى به سند خود از حريز از زراره از امام باقر (ع) روايت كرده كه گفت:به حضورش عرضه داشتم معناى جمله" وَ أَدْبارَ السُّجُودِ" چيست؟فرمود: چند ركعت بعد از مغرب است «1».مؤلف: اين روايت را قمى هم در تفسير خود به سندى كه به ابن ابى بصير دارد از حضرت رضا (ع) نقل كرده، و عبارت آن چنين است: چهار ركعت بعد از مغرب است «2».و در الدر المنثور است كه مسدد در مسند خود، و ابن منذر و ابن مردويه از على بن ابى طالب (ع) روايت كردهاند كه فرمود:از رسول خدا (ص) معناى" أَدْبارَ السُّجُودِ" را پرسيدم، فرمود: منظور دو ركعت بعد از مغرب است، و منظور از" ادبار النجوم" دو ركعت قبل از نماز صبح است «3».مؤلف: نظير اين روايت از ابن عباس و عمر از رسول خدا (ص) نقل شده «4». و در مجمع البيان آن را مستند به حسن بن على (ع) نيز كرده كه آن جناب از رسول خدا (ص) نقل كرده است «5».و در تفسير قمى در ذيل آيه" فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخافُ وَعِيدِ" آمده كه امام فرمود:يعنى اى محمد! با آن وعدههاى عذابى كه در قرآن دادهايم ايشان را تذكر بده «6».(1) نور الثقلين، ج 5، ص 118، به نقل از كافى.(2) تفسير قمى، ج 2، ص 327.(3 و 4) الدر المنثور، ج 6، ص 110.(5) مجمع البيان، ج 9، ص 150.(6) تفسير قمى، ج 2، ص 327.
لطفا منتظر باشید ...
