بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
و خداى تعالى در اين معنا فرموده:" إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا" «1» و نيز فرموده:" وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ" «2» با اين بيان فساد و بطلان گفتار آنهايى كه بر اين وجه ايراد گرفتهاند روشن مىگردد، آنها گفتهاند «3»: نمىشود منظور از قربى اهل بيت آن جناب باشد، براى اينكه مقام نبوت در مظان تهمت قرار مىگيرد. مردم مىگويند، پيغمبر خدا هم مانند ساير مردم مادى كه براى تامين آتيه فرزندان خود تلاش مىكنند دين خدا را وسيله معاش فرزندان و خويشاوندان خود كرده.و نيز فساد و ايراد ديگرشان روشن مىگردد، كه گفتهاند «4»: اگر معناى آيه، مودت به عترت باشد، با آيه" وَ ما تَسْئَلُهُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ" «5» منافات دارد. وجه فسادش اين است كه گفتيم بنا بر اين تفسير، مودت اهل بيت ادعاء اجر خوانده شده، و گر نه حقيقت آن همان چيزى است كه ساير آيات اين باب بر آن دلالت دارد و چيز ديگر غير آن را نمىگويد، چون خواننده عزيز توجه فرموده كه اجرى كه در اين آيه درخواست شده، نفعى است كه عايد خود بشر مىگردد، نه عايد عترت. و ديگر مظنه تهمتى در كار نيست.علاوه بر اينكه آيه مورد بحث بنا بر اين تفسير در مدينه نازل شده، و خطاب در آن به مسلمين است، و مسلمانان هرگز پيامبر خود را كه با عصمت الهى مصون از هر خطا است، به چنين تهمتى متهم نمىكنند، چون به نبوت و عصمت او ايمان دارند، و دستوراتش را دستورات پروردگار خود مىدانند. و به فرضى كه ممكن باشد مؤمنين به وى او را در اين آيه متهم كنند، و به گفته شما چنين سفارشى مناسب به شان نبوت نباشد، بايد همين اتهام و اين ناسازگارى با شان نبوت در ساير خطابهاى بسيارى كه مشابه اين خطابست جريان يابد، مانند آيات بسيارى كه اطاعت رسول خدا (ص) را به طور مطلق بر امت واجب مىكند، و باز مانند آياتى كه انفال را ملك خدا و رسول خدا (ص) مىداند و نيز آياتى كه دادن خمس را به اقرباى رسول خدا (ص) واجب مىكند، و آياتى كه براى آن جناب در مساله ازدواج با زنان توصيههايى مىدهد، و آياتى ديگر از اين قبيل.(1) كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح كردند خداى رحمان به زودى محبتشان را در دلها مىاندازد. سوره مريم، آيه 96.(2) مؤمنين و مؤمنات دوستان يكديگرند. سوره توبه، آيه 71.(3) روح المعانى، ج 25، ص 33.(4) روح المعانى، ج 25، ص 33.(5) و هيچ گونه اجرى از ايشان درخواست نمىكنى. سوره يوسف، آيه 104.
لطفا منتظر باشید ...
